De Rerum Natura
Lucretius
-
- umbraque quae fuit hic eadem nunc transeat illuc,
- an potius fiat paulo quod diximus ante,
- hoc animi demum ratio discernere debet,
- nec possunt oculi naturam noscere rerum.
- proinde animi vitium hoc oculis adfingere noli.
- Qua vehimur navi, fertur, cum stare videtur;
- quae manet in statione, ea praeter creditur ire.
- et fugere ad puppim colles campique videntur,
- quos agimus praeter navem velisque volamus.
- Sidera cessare aetheriis adfixa cavernis
- cuncta videntur, et adsiduo sunt omnia motu,
- quandoquidem longos obitus exorta revisunt,
- cum permensa suo sunt caelum corpore claro.
- solque pari ratione manere et luna videtur
- in statione, ea quae ferri res indicat ipsa.
- Exstantisque procul medio de gurgite montis
- classibus inter quos liber patet exitus ingens,
- insula coniunctis tamen ex his una videtur.
- atria versari et circum cursare columnae
- usque adeo fit uti pueris videantur, ubi ipsi
- desierunt verti, vix ut iam credere possint
- non supra sese ruere omnia tecta minari.
- Iamque rubrum tremulis iubar ignibus erigere alte
- cum coeptat natura supraque extollere montes,
- quos tibi tum supra sol montis esse videtur
- comminus ipse suo contingens fervidus igni,
- vix absunt nobis missus bis mille sagittae,
- vix etiam cursus quingentos saepe veruti;
- inter eos solemque iacent immania ponti
- aequora substrata aetheriis ingentibus oris,
- interiectaque sunt terrarum milia multa,
- quae variae retinent gentes et saecla ferarum.
- At coniectus aquae digitum non altior unum,
- qui lapides inter sistit per strata viarum,
- despectum praebet sub terras inpete tanto,
- a terris quantum caeli patet altus hiatus,
- nubila despicere et caelum ut videare videre,
- corpora mirande sub terras abdita caelo.
- Denique ubi in medio nobis ecus acer obhaesit
- flumine et in rapidas amnis despeximus undas,
- stantis equi corpus transversum ferre videtur
- vis et in adversum flumen contrudere raptim,
- et quo cumque oculos traiecimus omnia ferri
- et fluere adsimili nobis ratione videntur.
- Porticus aequali quamvis est denique ductu
- stansque in perpetuum paribus suffulta columnis,
- longa tamen parte ab summa cum tota videtur,
- paulatim trahit angusti fastigia coni,
- tecta solo iungens atque omnia dextera laevis
- donec in obscurum coni conduxit acumen.
- In pelago nautis ex undis ortus in undis
- sol fit uti videatur obire et condere lumen;
- quippe ubi nil aliud nisi aquam caelumque tuentur;
- ne leviter credas labefactari undique sensus.
- at maris ignaris in portu clauda videntur
- navigia aplustris fractis obnitier undis.
- nam quae cumque supra rorem salis edita pars est
- remorum, recta est, et recta superne guberna;
- quae demersa liquore obeunt, refracta videntur
- omnia converti sursumque supina reverti
- et reflexa prope in summo fluitare liquore.
- Raraque per caelum cum venti nubila portant
- tempore nocturno, tum splendida signa videntur
- labier adversum nimbos atque ire superne
- longe aliam in partem ac vera ratione feruntur
- At si forte oculo manus uni subdita supter
- pressit eum, quodam sensu fit uti videantur
- omnia quae tuimur fieri tum bina tuendo,
- bina lucernarum florentia lumina flammis
- binaque per totas aedis geminare supellex
- et duplicis hominum facies et corpora bina.
- Denique cum suavi devinxit membra sopore
- somnus et in summa corpus iacet omne quiete,
- tum vigilare tamen nobis et membra movere
- nostra videmur, et in noctis caligine caeca
- cernere censemus solem lumenque diurnum,
- conclusoque loco caelum mare flumina montis
- mutare et campos pedibus transire videmur,