De Rerum Natura
Lucretius
-
- arquati, quia luroris de corpore eorum
- semina multa fluunt simulacris obvia rerum,
- multaque sunt oculis in eorum denique mixta,
- quae contage sua palloribus omnia pingunt.
- E tenebris autem quae sunt in luce tuemur
- propterea quia, cum propior caliginis
- ater init oculos prior et possedit apertos,
- insequitur candens confestim lucidus ,
- qui quasi purgat eos ac nigras discutit umbras
- illius; nam multis partibus hic est
- mobilior multisque minutior et mage pollens.
- qui simul atque vias oculorum luce replevit
- atque pate fecit, quas ante obsederat
- ATER, continuo rerum simulacra secuntur,
- quae sita sunt in luce, lacessuntque ut videamus.
- quod contra facere in tenebris e luce nequimus
- propterea quia posterior caliginis
- crassior insequitur, qui cuncta foramina complet
- obsiditque vias oculorum, ne simulacra
- possint ullarum rerum coniecta moveri.
- Quadratasque procul turris cum cernimus urbis,
- propterea fit uti videantur saepe rutundae,
- angulus optusus quia longe cernitur omnis
- sive etiam potius non cernitur ac perit eius
- plaga nec ad nostras acies perlabitur ictus,
- per multum quia dum simulacra feruntur,
- cogit hebescere eum crebris offensibus .
- hoc ubi suffugit sensum simul angulus omnis.
- fit quasi ut ad turnum saxorum structa tuantur;
- non tamen ut coram quae sunt vereque rutunda,
- sed quasi adumbratim paulum simulata videntur.
- Umbra videtur item nobis in sole moveri
- et vestigia nostra sequi gestumque imitari,
- si credis privatum lumine posse
- indugredi, motus hominum gestumque sequentem;
- nam nihil esse potest aliud nisi lumine cassus
- id quod nos umbram perhibere .
- ni mirum, quia terra locis ex ordine certis
- lumine privatur solis qua cumque meantes
- officimus, repletur item quod liquimus eius,
- propterea fit uti videatur, quae fuit umbra
- corporis, e regione eadem nos usque secuta.
- semper enim nova se radiorum lumina fundunt
- primaque dispereunt, quasi in ignem lana trahatur.
- propterea facile et spoliatur lumine terra
- et repletur item nigrasque sibi abluit umbras.
- Nec tamen hic oculos falli concedimus hilum.
- nam quo cumque loco sit lux atque umbra tueri
- illorum est; eadem vero sint lumina necne,
- umbraque quae fuit hic eadem nunc transeat illuc,
- an potius fiat paulo quod diximus ante,
- hoc animi demum ratio discernere debet,
- nec possunt oculi naturam noscere rerum.
- proinde animi vitium hoc oculis adfingere noli.
- Qua vehimur navi, fertur, cum stare videtur;
- quae manet in statione, ea praeter creditur ire.
- et fugere ad puppim colles campique videntur,
- quos agimus praeter navem velisque volamus.
- Sidera cessare aetheriis adfixa cavernis
- cuncta videntur, et adsiduo sunt omnia motu,
- quandoquidem longos obitus exorta revisunt,
- cum permensa suo sunt caelum corpore claro.
- solque pari ratione manere et luna videtur
- in statione, ea quae ferri res indicat ipsa.
- Exstantisque procul medio de gurgite montis
- classibus inter quos liber patet exitus ingens,
- insula coniunctis tamen ex his una videtur.
- atria versari et circum cursare columnae
- usque adeo fit uti pueris videantur, ubi ipsi
- desierunt verti, vix ut iam credere possint
- non supra sese ruere omnia tecta minari.
- Iamque rubrum tremulis iubar ignibus erigere alte
- cum coeptat natura supraque extollere montes,
- quos tibi tum supra sol montis esse videtur
- comminus ipse suo contingens fervidus igni,
- vix absunt nobis missus bis mille sagittae,
- vix etiam cursus quingentos saepe veruti;
- inter eos solemque iacent immania ponti