De Rerum Natura
Lucretius
-
- nam licet aeternum per nos sic esse soporem,
- nec desiderium nostri nos adficit ullum,
- et tamen haud quaquam nostros tunc illa per artus
- longe ab sensiferis primordia motibus errant,
- cum correptus homo ex somno se colligit ipse.
- multo igitur mortem minus ad nos esse putandumst,
- si minus esse potest quam quod nihil esse videmus;
- maior enim turbae disiectus materiai
- consequitur leto nec quisquam expergitus extat,
- frigida quem semel est vitai pausa secuta.
- Denique si vocem rerum natura repente.
- mittat et hoc alicui nostrum sic increpet ipsa:
- 'quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris
- luctibus indulges? quid mortem congemis ac fles?
- nam si grata fuit tibi vita ante acta priorque
- et non omnia pertusum congesta quasi in vas
- commoda perfluxere atque ingrata interiere;
- cur non ut plenus vitae conviva recedis
- aequo animoque capis securam, stulte, quietem?
- sin ea quae fructus cumque es periere profusa