De Rerum Natura
Lucretius
-
- sponte sua leto caput obvius optulit ipse.
- ipse Epicurus obit decurso lumine vitae,
- qui genus humanum ingenio superavit et omnis
- restinxit stellas exortus ut aetherius sol.
- tu vero dubitabis et indignabere obire?
- mortua cui vita est prope iam vivo atque videnti,
- qui somno partem maiorem conteris aevi,
- et viligans stertis nec somnia cernere cessas
- sollicitamque geris cassa formidine mentem
- nec reperire potes tibi quid sit saepe mali, cum
- ebrius urgeris multis miser undique curis
- atque animo incerto fluitans errore vagaris.'
- Si possent homines, proinde ac sentire videntur
- pondus inesse animo, quod se gravitate fatiget,
- e quibus id fiat causis quoque noscere et unde
- tanta mali tam quam moles in pectore constet,
- haut ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus
- quid sibi quisque velit nescire et quaerere semper,
- commutare locum, quasi onus deponere possit.
- exit saepe foras magnis ex aedibus ille,