De Rerum Natura

Lucretius

-

  1. nil, ut opinor; ita haec species miranda fuisset.
  2. quam tibi iam nemo fessus satiate videndi,
  3. suspicere in caeli dignatur lucida templa.
  4. desine qua propter novitate exterritus ipsa
  5. expuere ex animo rationem, sed magis acri
  6. iudicio perpende, et si tibi vera videntur,
  7. dede manus, aut, si falsum est, accingere contra.
  8. quaerit enim rationem animus, cum summa loci sit
  9. infinita foris haec extra moenia mundi,
  10. quid sit ibi porro, quo prospicere usque velit mens
  11. atque animi iactus liber quo pervolet ipse.
  12. Principio nobis in cunctas undique partis
  13. et latere ex utroque supra supterque per omne
  14. nulla est finis; uti docui, res ipsaque per se
  15. vociferatur, et elucet natura profundi.
  16. nullo iam pacto veri simile esse putandumst,
  17. undique cum vorsum spatium vacet infinitum
  18. seminaque innumero numero summaque profunda
  19. multimodis volitent aeterno percita motu,
  20. hunc unum terrarum orbem caelumque creatum,