Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- sed quali solam Theseus me mente reliquit,
- tali mente, deae, funestet seque suosque.”
- has postquam maesto profudit pectore voces
- supplicium saevis exposcens anxia factis,
- adnuit invicto caelestum numine rector,
- quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
- aequora concussitque micantia sidera mundus.
- ipse autem caeca mentem caligine Theseus
- consitus oblito dimisit pectore cuncta
- quae mandata prius constanti mente tenebat,
- dulcia nec maesto sustollens signa parenti
- sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
- namque ferunt olim, classi cum moenia divae
- linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
- talia complexum iuveni mandata dedisse:
- “gnate mihi longe iucundior unice vita,
- gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
- reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
- quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
- eripit invito mihi te, cui languida nondum