Phormio

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. O Fortuna, O Fors fortuna, quantis commoditatibus
  2. Quam subito hero meo Antiphoni ope vestra hunc onerastis diem;
An.
  1. Quidnam hic sibi vult?
Ge.
  1. nosque amicos eius exonerastis metu!
  2. Sed ego nunc mihi cesso qui non humerum hunc onero pallio,
  3. Atque hominem propero invenire, ut haec quae contigerint sciat.
An.
  1. Num tu intelligis hic quid narret?
Ph.
  1. Num tu?
An.
  1. Nihil.
Ph.
  1. Tantundem ego.
Ge.
  1. Ad lenonem hinc ire pergam: ibi nunc sunt.
An.
  1. Heus Geta.
Gre.
  1. Hem tibi.
  2. Num mirum aut novum est revocari, cursum quum institueris?
An.
  1. Geta.
Ge.
  1. Pergit hercle. Nunquam tu odio tuo me vines.
An.
  1. Non manes?
Ge.
  1. Vapula.
An.
  1. Id quidem tibi iam fiet, nisi resistis, verbero.
Ge.
  1. Familiariorem oportet esse hunc: minitatur malum.
  2. Sed isne es quem quaero an non? ipsus est.
Ph.
  1. Congredere actutum.
An.
  1. Quid est?
Ge.
  1. O omnium quantum est qui vivunt hominum homo ornatissime!
  2. Nam sine controversia ab Dis solus diligere, Antipho.
An.
  1. Ita velim: sed qui istuc credam ita esse mihi diei velim.
Ge.
  1. Satin est si te delibutum gaudio reddo?
An.
  1. Enicas.
Ph.
  1. Quin tu hinc pollicitationes aufer, et quod fers cedo.
Ge.
  1. Oh,
  2. Tu quoque hic aderas, Phormio?
Ph.
  1. Aderam: sed cessas?
Ge.
  1. Accipe, hem,
  2. Ut modo argentum tibi dedimus apud forum, recta domum
  3. Sumus profecti: interea mittit herus me ad uxorem tuam.