Phormio

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Quam scitum est eiusmodi parare in animo cupiditates
  2. Quas, quum res adversae sient, paulo mederi possis!
  3. Hic simul argentum repperit cura sese expedivit.
  4. Ego nullo possum remedio me evolvere ex his turbis
  5. Quin, si hoc celetur, in metu, sin patefit, ill probro sim.
  6. Neque me domum nunc reciperem, ni mihi esset spes ostenta
  7. Huiusce habendae. Sed ubinam Getam invenire possum,
  8. Ut rogem quod tempus conveniendi patris me capere iubeat?
PHORMIO. ANTIPHO.
Ph.
  1. Argentum accepi; tradidi lenoni; abduxi mulierem;
  2. Curavi propria ea Phaedria ut poteretur; nam emissa est manu.
  3. Nunc una mihi res etiam restat quae est conficienda, otium
  4. Ab senibus ad potandum ut habeam; nam aliquot hos sumam dies.
An.
  1. Sed Phormio est. Quid ais?
Ph.
  1. Quid?
An.
  1. Quidnam nunc facturus Phaedria?
  2. Quo pacto satietatem amoris ait se velle sumere?
Ph.
  1. Vicissim partes tuas acturus est.
An.
  1. Quas?
Ph.
  1. Ut fugitet patrem.
  2. Te suam rogavit rursum ut ageres, causam ut pro se diceres;
  3. Nam potaturus est apud me. Ego me ire senibus Sunium
  4. Dicam ad mercatum, ancillulam emtum quam dudum dixit Geta;
  5. Ne quum hic non videant me conficere credant argentum suum.
  6. Sed ostium concrepuit abs te.