Heautontimorumenos

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. An cuiquam est usus homini se ut cruciet?
Me.
  1. Mihi.
Ch.
  1. Si quid laboris est, nollem: sed quid istuc mali est,
  2. Quaeso? quid de te tantum meruisti?
Me.
  1. Eheu!
Ch.
  1. Ne lacrima: atque istuc quicquid est fac me ut sciam:
  2. Ne retice: ne verere: crede, inquam, mihi,
  3. Aut consolando, aut consilio, aut re iuvero.
Me.
  1. Scire hoc vis?
Ch.
  1. Hac quidem causa qua dixi tibi.
Me.
  1. Dicetur.
Ch.
  1. At istos rastros interea tamen
  2. Appone: ne labora.
Me.
  1. Minime.
Ch.
  1. Quam rem agis?
Me.
  1. Sine me vacivum tempus ne quod dem mihi
  2. Laboris.
Ch.
  1. Non sinam, inquam.
Me.
  1. Ah, non aequum facis.
Ch.
  1. Hui, tam graves hos, quaeso?
Me.
  1. Sic meritum est meum.
Ch.
  1. Nunc loquere.
Me.
  1. Filium unicum adolescentulum
  2. Habeo: ah, quid dixi habere me? immo habui, Chreme:
  3. Nunc habeam necne incertum est.
Ch.
  1. Quid ita istuc?
Me.
  1. Scies.
  2. Est e Corintho hic advena anus paupercula:
  3. Eius filiam ille amare coepit perdite,
  4. Prope iam ut pro uxore haberet: haec clam me omnia.
  5. Ubi rem rescivi coepi non humanitus,
  6. Neque ut animum decuit aegrotum adolescentuli,