Heautontimorumenos

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Hocine me miserum non licere meo modo ingenium frui?
Sy.
  1. Immo, ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras dabit.
Ba.
  1. Quisnam hic adolescens est qui intuitur nos?
An.
  1. Ah, retine me, obsecro.
Ba.
  1. Amabo, quid tibi est?
An.
  1. Disperii, perii misera.
Ba.
  1. Quid stupes,
  2. Antiphila?
An.
  1. Videon Cliniam an non?
Ba.
  1. Quem vides?
Cl.
  1. Salve, anime mi.
An.
  1. O mi exspectate, salve.
Cl.
  1. Ut vales?
An.
  1. Salvum advenisse gaudeo.
Cl.
  1. Teneone te,
  2. Antiphila, maxime animo exoptata meo?
Sy.
  1. Ite intro: nam vos iamdudum exspectat senex.
CHREMES. MENEDEMUS.
Ch.
  1. Luciscit hoc iam: cesso pultare ostium
  2. Vicini, primum ex me ut sciat sibi filium
  3. Redisse? etsi adolescentem hoc nolle intelligo.
  4. Verum quum videam miserum hunc tam excruciarier
  5. Eius abitu, celem tam insperatum gaudium,
  6. Cum illi pericli nihil ex indicio siet?
  7. Haud faciam: nam, quod potero, adiutabo senem;
  8. Ita ut filium meum amico atque aequali suo
  9. Video inservire, et socium esse in negotiis;
  10. Nos quoque senes est aequum senibus obsequi.
Me.
  1. Aut ego profecto ingenio egregie ad miserias