Heautontimorumenos

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Timeo.
Clit.
  1. Respira: eccum Dromonem cum Syro: una adsunt tibi.
SYRUS. DROMO. CLITIPHO. CLINIA.
Sy.
  1. Ain tu?
Dr.
  1. Sic est.
Sy.
  1. Verum interea dum sermones caedimus,
  2. Illae sunt relictae.
Clit.
  1. Mulier tibi adest; audin, Clinia?
Clin.
  1. Ego vero audio nunc demum et video et valeo, Clitipho.
Dr.
  1. Minime mirum, adeo impeditae sunt: ancillarum gregem
  2. Ducunt secum.
Clin.
  1. Perii. Unde illi sunt ancillae?
Clit.
  1. Men rogas?
Sy.
  1. Non oportuit relictas: portant quid rerum!
Clin.
  1. Hei mihi.
Sy.
  1. Aurum, vestem: et vesperascit, et non noverunt viam.
  2. Factum a nobis stulte est: abidum tu, Dromo, illis obviam,
  3. Propera: quid stas?
Clin.
  1. Vae misero mihi, quanta de spe decidi!
Clit.
  1. Quid istuc? quae res te sollicitat autem?
Clin.
  1. Rogitas quid siet?
  2. Viden tu ancillas, aurum, vestem? quam ego cum una ancillula
  3. Hic reliqui. Unde ea esse censes?
Clit.
  1. Vah! nunc demum intelligo.
Sy.
  1. Di boni, quid turbae est? aedes nostrae vix capient, scio.
  2. Quid comedent? quid ebibent? quid sene erit nostro miserius?
  3. Sed video eccos quos volebam.
Clin.
  1. O Iupiter, ubinam est fides?
  2. Dum ego propter te errans patria careo demens, tu interea loci
  3. Conlocupletasti te, Antiphila; et me in his deseruisti malis;
  4. Propter quam in summa infamia sum, et meo patri minus obsequens;
  5. Cuius nunc pudet me et miseret, qui harum mores cantabat mihi