Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Hoc nobis vitium maxumumst, cum amamus tum hoc perimus:
  2. si illud quod volumus dicitur, palam cum mentiuntur,
  3. verum esse insciti credimus, ne ut iusta utamur ira.
A.
  1. Heia, haud itast res.
D.
  1. Ain tu eam me amare?
A.
  1. Immo unice unum.
D.
  1. Peperisse audivi.
A.
  1. Ah obsecro, tace, Diniarche.
D.
  1. Quid iam?
Ast.
  1. Horresco misera, mentio quotiens fit partionis,
  2. ita paene nulla tibi fuit Phronesium. i intro, amabo,
  3. vise illam. atque opperimino: iam exibit; nam lavabat.
Din.
  1. Quid ais tu? quae numquam fuit praegnas, qui parere potuit?
  2. nam équidem illi uterum, quod sciam, numquam extumere sensi.
Ast.
  1. Celabat metuebatque te, ne tu sibi persuaderes,
  2. ut abortioni operam daret puerumque ut enicaret.
Din.
  1. Tum pol isti ést puero pater Babyloniensis miles,
  2. quoius núnc ista adventum expetit.
Ast.
  1. Immo ab eo ut nuntiatumst,
  2. iam hic adfuturum aiunt eum. nondum advenisse miror.