Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Mirum quin ab avo eius aut próavo acciperem, qui sunt mortui.
Ch.
  1. Adulescens, cedo dum istuc aurum mi.
S.
  1. Quod ego aurum dem tibi?
Ch.
  1. Quod a me te accepisse fassu'sfassus es .
S.
  1. Aps te accepisse?
Ch.
  1. Ita loquor.
S.
  1. Quis tu homo es?
Ch.
  1. Qui mille nummum tibi dedi ego sum Charmides.
Syc.
  1. Neque edepol tu is es neque hodie is umquam eris, auro huic quidem.
  2. abi sis, nugator: nugari nugatori postulas.
Ch.
  1. Charmides ego sum.
S.
  1. Nequiquam hercle es, nam nihil auri fero.
  2. nimis argute óbrepsisti in eapse occasiuncula:
  3. postquam ego me aurum ferre dixi, post tu factu'sfactus es Charmides;
  4. prius tu non eras, quam aúri feci mentionem. nihil agis;
  5. proin tu te, itidem ut charmidatus es, rursum recharmida.
Charm.
  1. Quis ego sum igitur, siquidem is non sum qui sum?
Syc.
  1. Quid id ad me attinet?
  2. dúm ille ne sis quem ego esse nolo, sis mea caúsa qui lubet.
  3. prius non is eras quí eras: nunc is factu'sfactus es qui tum non eras.