Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. is est honos homini pudico, meminisse officium suom.
Lys.
  1. Scio equidem te animatus ut sis; video, subolet, sentio:
  2. id agis, ut, ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris
  3. atque eum agrum dederis nec quicquam hic tibi sit qui vitam colas,
  4. effugias ex urbe inanis; profugus patriam deseres,
  5. cognatos, adfinitatem, amicos factis nuptiis:
  6. mea opera hinc proterritum te meaque avaritia autument.
  7. id me commissurum ut patiar fieri, ne animum induxeris.
Stas.
  1. Non enim póssum quin exclamem euge. euge, Lysiteles, πάλιν.
  2. facile palmam habes: hic victust, vicit tua comoedia.
  3. hic agit magis ex argumento et versus melioris facit.
  4. etiam ob stultitiam tuam te † curis multabo mina.
Lesb.
  1. Quid tibi intérpellatio aut in consilium huc accessio est?
S.
  1. Eodem pacto, quo huc accessi, apscessero.
Le.
  1. I hac mecum domum,
  2. Lysiteles, ibi de istis rebus plura fabulabimur.
Lys.
  1. Nil ego in occulto agere soleo. meus ut animust, eloquar:
  2. si mihi tua soror, ut ego aequom censeo, ita nuptum datur,
  3. sine dote, neque tu hinc abituru'sabiturus es , quod meum erit id erit tuom;
  4. sin aliter animatus es, bene quod agas eveniat tibi,