Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. bona fausta felix fortunataque evenat—
  2. teque ut quam primum possim videam emortuam.
Meg.
  1. Hic ille ést, senecta aetate qui factust puer,
  2. qui admisit in se culpam castigabilem.
  3. adgrediar hominem.
Cal.
  1. Quoia hic vox prope me sonat?
Meg.
  1. Tui benevolentis, sí ita es ut ego te volo,
  2. sin aliter es, inimici atque irati tibi.
Cal.
  1. O amice, salve, átque aequalis. ut vales,
  2. Megaronides?
Meg.
  1. Et tu edepol salve, Callicles.
Cal.
  1. Valen? valuistin?
Meg.
  1. Valeo, et valui rectius.
Cal.
  1. Quid tua agit uxor? ut valet?
Meg.
  1. Plus quam ego volo.
Cal.
  1. Bene hercle est illam tibi valere et vivere.
Meg.
  1. Credo hercle te gaudere, si quid mihi mali est.
Cal.
  1. Omnibus amicis quod mihi est cupio esse idem.
Meg.
  1. Eho tu, tua uxor quid agit?
Cal.
  1. Immortalis est,