Stichus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. eos nos magnificare, qui nos socias sumpserunt sibi.
Ant.
  1. Num quis hic ést alienus nostris dictis auceps auribus?
Pan.
  1. Nullus praeter nosque teque.
Ant.
  1. Vostrum animum adhiberi volo;
  2. nám ego ad vos nunc imperitus rerum et morum mulierum,
  3. discipulus venio ad magistras: quibus matronas moribus,
  4. quae optumae sunt, esse oportet? sed utraque ut dicat mihi.
Sor.
  1. Quid istuc est quod huc éxquaesitum mulierum mores venis?
Ant.
  1. Pol ego uxorem quaero, postquam vostra mater mortuast.
Sor.
  1. Facile invenies et peiorem et peius moratam, pater,
  2. quam illa fuit: meliorem neque tu reperies neque sol videt.
Ant.
  1. At ego ex te éxquaero atque ex istac tua sorore.
Sor.
  1. Edepol pater,
  2. scio ut oportet esse: si sint—ita ut ego aequom censeo.
A.
  1. Volo scire ergo, ut aequom censes.
S.
  1. Vt, per urbem quom ambulent,
  2. omnibus os opturent, ne quis merito male dicat sibi.
Ant.
  1. Dic vicissim nunciam tu.
Pan.
  1. Quid vis tibi dicam, pater?
Ant.
  1. Vbi facillime spectatur mulier, quae ingenio est bono?