Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Vinctam potius sic servavero.
Ps.
  1. Vae tibi, tu inventu’(s e)s vero, meam qui furcilles fidem.
  2. quasi mihi nón sescenta tanta soli soleant credier.
Harp.
  1. Potest ut alii ita arbitrentur et ego ut ne credam tibi.
Ps.
  1. Quasi tu dicas me te velle argento circumducere.
Harp.
  1. Immo vero quasi tu dicas quasique ego autem id suspicer.
  2. sed quid est tibi nomen?
Ps.
  1. Servos est huic lenoni Surus,
  2. eum esse me dicam. Surus sum.
H.
  1. Surus?
P.
  1. Id est nomen mihi.
Harp.
  1. Verba multa facimus. erus si tuos domi est, quin provocas,
  2. ut id agam quod missus huc sum, quidquid est nomen tibi?
Ps.
  1. Si intus esset, evocarem. verum si dare vis mihi,
  2. magis erit solutum, quasi ipsi dederis.
Harp.
  1. At enim scin quid est?
  2. reddere hoc, non perdere erus me misit. nam certo scio,
  3. hoc febrim tibi esse, quia non licet huc inicere ungulas.
  4. ego, nisi ipsi Ballioni, nummum credam nemini.
Ps.
  1. At illic nunc negotiosust: res agitur apud iudicem.