Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Quis hic lóquitur? meus est hic quidem sérvos Pseudolus.
  2. hic mihi corrumpit filium, scelerum caput;
  3. hic dux, hic illi est paedagogus, hunc ego
  4. cupio excruciari.
Cal.
  1. Iam istaec insipientiast,
  2. iram in promptu gerere. quanto satius est
  3. adire blandis verbis atque exquaerere,
  4. sintne illa necne sint quae tibi renuntiant.
  5. bonus animus in mala re dimidiumst mali.
Sim.
  1. Tibi auscultabo.
Ps.
  1. Itur ad te, Pseudole.
  2. orationem tibi para advorsum senem.
  3. erum saluto primum, ut aequomst; postea,
  4. si quid superfit, vicinos impertio.
Sim.
  1. Salve. quid agitur?
Ps.
  1. Statur hic ad hunc modum.
Sim.
  1. Statum vide hominis, Callipho, quam basilicum.
Cal.
  1. Bene confidenterque adstitisse intellego.
Ps.
  1. Decet innocentem qui sit atque innoxium
  2. servom superbum esse, apud erum potissimum.