Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Quin nomen quoque iam interiit mutuom.
Ps.
  1. Heus tu, postquam hercle isti a mensa surgunt satis poti viri,
  2. qui suom repetunt, alienum reddunt nato nemini,
  3. postilla omnes cautiores sunt, ne credant alteri.
Cal.
  1. Nimis miser sum, nummum nusquam reperire argenti queo;
  2. ita miser et amore pereo et inopia argentaria.
Bal.
  1. Eme die caeca hercle olivom, id vendito oculata die:
  2. iam hercle vel ducentae fieri possunt praesentes minae.
Cal.
  1. Perii, annorum lex me perdit quinavicenaria.
  2. metuont credere omnes.
Bal.
  1. Eadem est mihi lex: metuo credere.
Ps.
  1. Credere autem? eho an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
Bal.
  1. Non est usu quisquam amator nisi qui perpetuat data;
  2. det, det usque: quando nil sit, simul amare desinat.
Cal.
  1. Nilne te miseret?
Bal.
  1. Inanis cedis, dicta non sonant.
  2. atque ego te vivom salvomque vellem.
Ps.
  1. Eho an iam mortuost?
Bal.
  1. Vtut est, mihi quidem profecto cum istis dictis mortuost:
  2. ilico vixit amator, ubi lenoni supplicat.