Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. num quoípiam est hodié tua tuorum ópera conservórum
  2. nítidiusculúm caput? aut num ipse égo pulmento utór magis
  3. únctiusculó? sed scio, tu óleum hau magni péndis, vino
  4. té devincis. síne modo,
  5. réprehendam hercle ego cúncta una opera, nísi quidem hodie tu ómnia
  6. fácis effecta haec út loquor.
  7. tu aútem, quae pro cápite argentum míhi iam iamque sémper numeras,
  8. éa pacisci módo scis, sed quod pácta es non scis sólvere,
  9. Phoenícium, tibi ego haéc loquor, delíciae summatúm virum:
  10. nísi hodie mi ex fúndis tuorum amícorum omne huc pénus adfertur,
  11. crás Phoeniciúm poeniceo cório invises pérgulam.
Cal.
  1. Pseudóle, non audis quae híc loquitur?
Ps.
  1. Audío, ere, equidem atque animum ádvorto.
Cal.
  1. Quid mi és auctor, huic út mittam, ne amícam hic meam prostítuat?
Ps.
  1. Nil cúrassis, liquido és animo: ego pró me et pro te cúrabo.
  2. iam díu ego huic bene et hic míhi volumus, et amícitia est antíqua:
  3. mittam hódie huic suo die nátali malam rém magnam et matúram.
Cal.
  1. Quid opúst?
Ps.
  1. Potin aliam rem út cures?
Cal.
  1. At—