Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Suro.
Bal.
  1. Non confidit sycophanta hic nequam est nugis: meditatus malest.
  2. edepol hominem verberonem Pseudolum, ut docte dolum
  3. commentust: tantundem argenti quantum miles debuit
  4. dedit huic atque hominem exornavit, mulierem qui abduceret.
  5. nam illam epistulam ipsus verus Harpax huc ad me attulit.
Har.
  1. Harpax ego vocor, ego servos sum Macedonis militis;
  2. ego nec sycophantiose quicquam ago nec malefice,
  3. neque istum Pseudolum mortalis qui sit novi neque scio.
Sim.
  1. Tu, nisi mirumst, leno, plane perdidisti mulierem.
Bal.
  1. Edepol ne istuc magis magisque metuo, quom verba audio.
  2. mihi quoque edepol iamdudum ille Surus cor perfrigefacit,
  3. sumbolum qui ab hoc accepit. mira sunt ni Pseudolust.
  4. eho tu, qua facie fuit, dúdum quoi dedisti sumbolum?
Har.
  1. Rufus quidam, ventriosus, crassis suris, subniger,
  2. magno capite, acutis oculis, ore rubicundo, admodum
  3. magnis pedibus.
Bal.
  1. Perdidisti, postquam dixisti pedes.
  2. Pseudolus fuit ipsus. actumst de me. iam morior, Simo.
Har.
  1. Hercle te hau sinam emoriri, nisi mi argentum redditur,