Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. leno ubi esset domi, me aibat arcessere;
  2. vérum ubi is nón venit néc vocat,
  3. venio húc ultro, ut sciam, quíd rei sit, ne illíc homo me ludíficetur.
  4. neque quícquamst melius, quam út hoc pultém atque aliquem évocem hinc íntus.
  5. léno argentum hóc volo
  6. á me accipiat átque amittat múlierem mecúm simul.
Bal.
  1. Heús tu.
Sim.
  1. Quid vis?
Bal.
  1. Híc homo meus est.
Sim.
  1. Quídum?
Bal.
  1. Quia praeda haec meast:
  2. scórtum quaerit, hábet argentum. iam ádmordere hunc míhi lubet.
Sim.
  1. Iamne íllum coméssurus és?
Bal.
  1. Dum recéns est
  2. datór, dum calét, devorári decét iam.
  3. boní me virí pauperánt, improbi aúgent;
  4. popló strenuí, mi improbí usuí sunt.
Sim.
  1. Malúm quod tibí di dabúnt, sic sceléstu’(s e)s.
Har.
  1. Me nunc commoror, quom has foris non ferio, ut sciam,
  2. sítne Ballió domi.