Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. De tequidem haéc didici omnia.
Mil.
  1. Etiamne ut ames eam quam numquam tetigeris?
Agor.
  1. Nihil id quidemst:
  2. deos quoque edepol et amo et metuo, quíbus tamen ábstineo manus.
Ant.
  1. Eu ecastor, quom ornatum aspicio nostrum ambarum, paenitet
  2. exornatae ut simus.
Ad.
  1. Immo vero sane commode;
  2. nam pro erili et nostro quaestu satis bene ornatae sumus.
  3. non enim pótis est quaestus fieri, ni sumptus sequitur, scio,
  4. et tamen quaéstus non consistet, si eum sumptus superat, soror.
  5. eo illud satiust, satis quod habitu, haud satis est quod plus quam sat est.
Agor.
  1. Ita me di ament, ut illa me amet malim quam di, Milphio.
  2. nam illa mulier lapidem silicem subigere, ut se amet, potest.
Mil.
  1. Pol id quidem hau mentire, nam tu es lapide silice stultior,
  2. qui hanc ames.
Agor.
  1. At vide sis, cum illac numquam limavi caput.
Mil.
  1. Curram igitur aliquo ad piscinam aut ad lacum, limum petam.
Agor.
  1. Quid eo opust?
Mil.
  1. Ego dicam: ut illi ét tibi limem caput.
Agor.
  1. I in malam rem.