Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Soror, parce, amabo: sat est istuc alios
  2. dicere nobis, ne nosmet in nostra etiam vitia loquamur.
Ant.
  1. Quiésco.
Ad.
  1. Ergo amó te. sed hóc nunc respónde
  2. mihí: sunt hic ómnia,
  3. quae ad deúm pacem opórtet adésse?
Ant.
  1. Omnia áccuravi.
Agor.
  1. Diém pulchrum et célebrem et venústatis plénum,
  2. dignúm Venere pól, quoi sunt Áphrodisia hódie.
Mil.
  1. Ecquid gratiae, quom huc foras te evocavi?
  2. iam núm me decét donari
  3. cadó vini véteris? dic dáre. nil respóndes?
  4. lingua huíc excidít, ut ego opínor.
  5. quíd hic, malum, astans ópstipuisti?
Agor.
  1. Síne amem, ne opturba ac tace.
Mil.
  1. Taceo.
Agor.
  1. Si tacuisses, iam istuc taceo non gnatum foret.
Ant.
  1. Eamus, mea soror.
Ad.
  1. Eho amabo, quid illo nunc properas?
Ant.
  1. Rogas?