Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Eho,
  2. novistin tu illunc tunicatum hominem qui siet?
Gidd.
  1. Nam quém ego aspicio? pro supreme Iuppiter,
  2. erus meus hic quidem est, mearum alumnarum pater,
  3. Hanno Carthaginiensis.
Mil.
  1. Ecce autem mala.
  2. praestrigiator hic quidem Poenus probust,
  3. perduxit omnis ad suam sententiam.
Gidd.
  1. O mí ere, salve, Hánno, insperatissume
  2. mihi tuisque filiis, salve atque—eho,
  3. mirari noli neque me contemplarier.
  4. cognoscin Giddenenem áncillam tuam?