Persa

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. amas pól misera: id tuos scátit animus.
  2. ego istúc placidum tibi ut sít faciam.
Lemniselenis
  1. Miser ést qui amat.—
Soph.
  1. Cérto is quidém nihilist,
  2. qui níl amat: quíd ei homini ópus vita est?
  3. iré decet me, út erae opsequéns fiam, libéra ea opera ócius ut sit.
  4. convéniam hunc Toxilum: eius auris, quae mandata sunt, onerabo.
Toxilvs
  1. Sátin haec tibi sunt plána et certa? sátin haec meministi ét tenes?
Paegnivm
  1. Melius quam tu qui docuisti.
Tox.
  1. Ain véro, verbereum caput?
P.
  1. Aio enim véro.
T.
  1. Quid ergo dixi?
P.
  1. Ego recte apud illam dixero.
Tox.
  1. Non edepol scis.
Paeg.
  1. Da hercle pignus, ni omnia memini et scio,
  2. et quidem sí scis tute, quot hodie habeas digitos in manu.
Tox.
  1. Egon dem pignus tecum?
Paeg.
  1. Audacter, si lubido est perdere.
T.
  1. Bona pax sit potius.
P.
  1. Tum tu igitur sine me ire.