Bacchides

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 1. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1895.

  1. ut eúm, si convenít, scio fe-cisse: eóst ingenio nátus.
Nicobvlvs
  1. Quicúmque ubi ubi sunt, quí fuerunt quiqué futuri sunt pósthac
  2. stultí, stolidi, fatuí, fungi, bardí, blenni, buccónes,
  3. solús ego omnis longe ántideo stultítia et moribus índoctis.
  4. perií, pudet: hocine me aétatis ludós bis factum esse índigne?
  5. magis quam íd reputo, tam mágis urorquae méus filius turbávit.
  6. perdítus sum atque eradícatus sum, omníbus exemplis éxcrucior.
  7. omnía me mala conséctantur,omníbus exitiis ínterii.
  8. Chrysálus med hodie láceravit, Chrysálus me miserum spóliavit:
  9. is mé scelus auro usque áttondit dolis dóctis indoctum, út lubitumst.
  10. ita míles memorat méretricem esse eam quam ílle uxorem esse áiebat,
  11. omníaque ut quidque actum est memoravit, eam síbi hunc annúm condúctam,
  12. relicúom id auri factúm quod ego ei stultíssimus homo promísissem: hoc,
  13. hoc ést quo cor peracéscit; hoc ést demum quod pércrucior,
  14. me hoc aétatis ludíficari, immo edepol sic ludos factum
  15. canó capite atque albá barbamiserúm me auro esse emúnctum.
  16. perii, hóc servom meum nón nauci facere ésse ausum! atque ego, si álibi
  17. plus pérdiderim, minus aégre habeam minusque íd mihi damno dúcam.
Phil.
  1. Certo híc prope me mihi néscio quis loqui vísust; sed quem vídeo?
  2. hic quidémst pater Mnesilochi.