Dialogi

Piscem Paschae diebus edere consuetus paulo ante horam refectionis interrogat, an haberetur in promptu.

tum Cato diaconus, ad quem monasterii administratio pertinebat, doctus ipse piscari, negat per totum diem sibi ullam cessisse capturam, sed neque alios piscatores, qui uendere solebant, quicquam agere quiuisse. uade, inquit, mitte linum tuum, captura proueniet.

contiguum flumini, ut Sulpicius iste descripsit, habebamus habitaculum. processimus cuncti, utpote feriatis diebus, uidere piscantem, omnium spebus intentis, non incassa futura temptamina, quibus piscis Martino auctore Martini usibus quaereretur.

ad primum iactum in rete permodico immanem esocem diaconus extraxit et ad monasterium laetus accurrens, nimirum ut dixit poeta nescio [*]( 2 erpognabilem V 4 oculis V et cod. Ven. (apud de Prato): etiam oculis AFv 6 testes V 10 flnuium A II secans V et cod. Vorstii : secabat et AFv || in ripam scripsi: in ripa V, ripam F, ripae Av || adnabat V: adnatabat AFv 11 cui ait (aic minio) in nomine V 12 inspectantibus BMV: expectantibus AFfJ 14 ingemescens FlV: ingemiscens AF2v II et homines n. audiunt om. V 18 ministratio F 21 contiguum - habitaculum BFMV: contigua - habitacula Av 23 omnium aciebus B 24 incassa BFV: incassum Av 26 in rete FMV: in reti A, reti v || ..esohaвcem in raaura F, isocem M, ut est apud Plinium N. H. IX. 15, § 44 et Isid. Etym. XX, 2, 30 || et om. BM 27 nec mirum V. )

uere Christi iste discipulus, gestarum a Saluatore uirtutum, quas in exemplum sanctis suis edidit, aemulator, Christum in se monstrabat operantem, qui sanctum suum usquequaque glorificans diuersarum munera gratiarum in unum hominem conferebat.

testatur Arborius ex praefecto, uidisse se Martini manum sacrificium offerentis uestitam quodammodo nobilissimis gemmis, luce micare purpurea, et ad motum dexterae conlisarum inter se fragorem audisse gemmarum.

Veniam ad illud, quod propter temporum notam semper occuluit, sed nos celare non potuit: in quo illud est miraculi, quod facie ad faciem cum eo est angelus conlocutus.

Maximus imperator, alias sane bonus, deprauatus consiliis sacerdotum post Priscilliani necem Ithacium episoopum Priscilliani accusatorem ceterosque illius socios, quos nominari non est necesse, ui regia tuebatur, ne quis ei crimini daret, opera illius cuiuscumque modi hominem fuisse damnatum.

interea Martinus multis grauibusque laborantium causis ad comitatum ire conpulsus procellam ipsam totius tempestatis incurrit. congregati apud Treueros episcopi tenebantur, qui cotidie communicantes Ithacio communem sibi causam fecerant. his ubi nuntiatum est inopinantibus adesse Martinum, totis animis labefactati mussitare et trepidare coeperunt.