Dialogi

Illud autem animaduerti saepe, Sulpici, Martinum tibi dicere solitum, nequaquam sibi in episcopatu eam uirtutum gratiam suppetisse, quam prius se habuisse meminisset. quod si uerum est, immo quia uerum est, conicere possumus, quanta fuerint illa, quae monachus operatus est et quae teste nullo solus exercuit, cum tanta illum in episcopatu signa fecisse sub oculis omnium uiderimus.

multa quidem illius prius gesta innotuere mundo neque potuere celari, sed innumerabilia esse dicuntur, quae dum iactantiam uitat, occuluit neque in hominum notitiam passus est peruenire, quippe qui humanam substantiam supergressus, uirtutis suae conscientia mundi gloriam calcans, caelo teste frueretur.

quod uerum esse uel ex his, quae conperta nobis sunt nec latere potuerunt, possumus aestimare, siquidem ante episcopatum duos mortuos uitae restituerit, quod liber tuus [*]( 1 percontantes A V et corr. F: percunctantes F pr. m. et v 3 tum BMV: tunc AFv 5 conBcii BV et corr. F: conscio AF1 vII merito de Prato cum Aldina 9 satisque se L A 11 eodem V: eosdem AFv 10 absoruere V 14 occurrerent V: accurrerent AFv 16 eosdemque V, sed s sup. lin. 17 sulpicii V 18 episcopatum F 19 meminirat V 20 fuerint MV: fuerunt AFv 21 monacus A 23 gesta prius v 25 occuluit BV (sed V occoluit): occultauit AFv II et neque V 28 fruetur V\' )

fuerat causa nescio qua Carnotum oppidum petebamus. interea, dum uicum quendam habitantium multitudine frequentissimum praeterimus, obuiam nobis inmanis turba processit, quae erat tota gentilium: nam nemo in illo uico nouerat Christianum. uerum ad famam tanti uiri campos omnes late patentes confluentium multitudo contexerat.

sensit Martinus operandum et adnuntiante sibi spiritu totus infremuit, nec mortale sonans uerbum Dei gentilibus praedicabat, saepius ingemescens, cur tanta Dominum Saluatorem turba nesciret.

interea, sicut nos incredibilis circumdederat multitudo, mulier quaedam, cuius filius paullo ante defecerat, corpus exanime beato uiro protensis manibus coepit offerre dicens: scimus quia amicus Dei es: restitue mihi filium meum, quia unicus mihi est. iunxit se cetera multitudo et matris precibus adclamabat.

tum Martinus uidens pro expectantium salute, ut postea nobis ipse dicebat, consequi se posse uirtutem, defuncti corpus propriis manibus accepit: et cum spectantibus cunctis genua flexisset, ubi consummata oratione surrexit, uiuificatum paruolum matri reddidit.

tum uero multitudo omnis in caelum clamore sublato Christum Deum fateri, postremo cuncti cateruatim ad genua beati uiri ruere coeperunt, fideliter postulantes ut eos faceret Christianos.

nec cunctatus, in medio ut erant campo, cunctos inposita uniuersis manu catechumenos fecit, cum quidem ad nos conuersus diceret, non inrationabiliter in campo catechumenos fieri, ubi solerent martyres consecrari. [*]( 1 praetermisisset miror V 2 suscitarit AF: suscitaret V, suscitauerit v 3 de idoneo V: de minus idoneo AFv, de me minus id. BM 4 nescio qua AFV: nescio quae, qua v II carnutum B 5 habitantum V 8 Christum F corr. et v 9 sensit V: sensit hic AFro 11 uerba. V 12 ingemiscens A Vv 13 multitudo — defecerat om. F pr. m. 14 exanimum v 16 est mihi v 17 adclamabat (accL F) AFMV: acclamat v 19 se om. V 20 spectantibus BMV: expectantibus AFQ, inspectantibus v 21 ubi — surrexit om. V II paruulum AFv 22 reddidit 2 codd. Gis. et V: restituit lAFv 23 deum ABFV: dominum vII fateri dixere F II postremtl AF 24 fediliter V 25 erant AV: erat Fv 26 cathecnminos V, item paulo post 28 solent AFQ )