Dialogi

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

tertio demum succedentium temporum labente curriculo, cum neque noctu neque interdiu aquarius ille cessaret operator, [*]( 1 propter AV: prope F et 2 codd. Gisel. 3 hic V: hunc igitur M, hoc igitur AFv, huc igitor Mercerus 4 iubet om. F pr. m. || nec distulit V, sed litt. cdis in rasura 8 perfusum se B, perfusum se esse M 9 tyronem AFY 11 eo die quo aduenerat v 12 meritoque glor. A 14 autem om. F\' 19 figit ABV: fixit F (corr. e uixit) et v 21 in solo — crediderunt (p. 172, 20) deest in V, cum scheda interciderit || uiresceret BM: uiuesceret F, uiuisceret Av 23 ferme miliaria dett. 24 fort. etsi de (et de fr. operis om. B) 26 effecti F pr. m. fort. effeti 27 succendentium AFl (temp. succ. A), tertio demum anno, succccl. temp. 1. curro Eosw. 28 noctu 1 cod. Gis. et BM: nocte AFv )

172
uirga floruit.

ego ipsam ex illa uirgula arbusculam uidi, quae hodieque in atrio monasterii ramis uirentibus quasi in testimonium manens, quantum oboedientia meruerit et quantum fides possit, ostendit.

sed me dies ante deficiet, quam diuersa miracula, quae mihi de sanctorum uirtutibus sunt conperta, consummem.

Duo uobis adhuc praeclara memorabo: quorum unum egregium erit aduersus inflationem miserae uanitatis exemplum, alterum aduersus falsam iustitiam non mediocre documentum.

quidam ergo sanctus, fugandorum de corporibus obsessis daemonum incredibili praeditus potestate, inaudita per singulos dies signa faciebat. non solum enim praesens, neque uerbo tantum, sed absens quoque interdum cilicii sui fimbriis aut epistulis missis corpora obsessa curabat. hic ergo mirum in modum frequentabatur a populis ex toto ad eum orbe uenientibus.

taceo de minoribus: praefecti comitesque ac diuersarum iudices potestatum pro foribus illius saepe iacuerunt. episcopi quoque sanctissimi, sacerdotali auctoritate deposita, contingi se ab eo adque benedici humiliter postulantes, sanctificatos se ac diuino munere inlustratos, quotiens manum illius uestemque contigerant, non inmerito crediderunt.