Chronica

Igitur Arriani rebus nimium prospere et secundum uota fluentibus Constantinopolim ad imperatorem concurrunt: ibi repertos Seleuciensis synodi legatos ui regia compellunt, exemplo Occidentalium prauam illam fidem recipere.

plerique abnuentes iniuriosa custodia ac fame etiam uexati captiuam conscientiam dedere. multi constantius renitentes adempto episcopatu in exilium detrusi atque in eorum locum alii dati. ita optimis sacerdotibus aut metu territis aut exilio deductis perfidiae paucorum cuncti concesserant.

aderat ibi tum Hilarius, a Seleucia legatos secutus, nullis certis de se mandatis opperiens imperatoris uoluntatem, si forsitan redire ad exilium iuberetur. is ubi extremum fidei periculum animaduertit, Occidentalibus deceptis Orientales per seelus uinci, tribus libellis publice datis audientiam regis poposcit, ut de fide coram aduersariis disceptaret.

id uero Arriani maximo opere abnuere. postremo quasi discordiae seminarium et perturbator Orientis redire ad Gallias iubetur, absque exilii indulgentia.