Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

nam cum Holofernes iussu regis aduersum Iudaeos duxit exercitum, Baguam in isdem castris fuisse memorauit. unde non immerito in argumentum nostrae opinionis adduxerim, ut rex ille, Nabuchodonosor nuncupatus, Ochus fuerit, sub quo Baguam fuisse mundiaies historici prodiderunt.

ceterum illud nemini mirum esse oportebit, quod scriptores saecularium litterarum nihil ex his, quae sacris uoluminibus scripta sunt, attigerunt: Dei spiritupraeualente, ut intaminata ab ore corrupto uel falsis uera miscente intra sua tantum mysteria contineretur historia, quae separata a mundi negotiis et sacris tantumuocibus proferenda permisceri cum aliis uelut aequali sorte non debuit:

etenim erat indignissimum, ut alia agentibus aut alia quaerentibus haec quoque cum reliquis miscerentur. sed pergam ad cetera ac per Iudith gesta, ut potero, paucis absoluam.

Igitur reuersis, ut supra memorauimus, in solum patrium Iudaeis, necdum composito rerum aut urbis statu, rex Persarum Medis bellum infert atque aduersus regem eorum, Arphaxad [*]( 12 Jndith 2. 30 Judith 1. ) [*]( 2 eo P: esse b 6 artarxersen P 8 conitio P t) in 6: om. P 11 sęcularibus P: Becularibus quibusdam scriptis b 14 olofern\', t. e. olofernus P 15 aduersus b II duxit Laubmann: dux P, duxerat b, duceret de Prato 17 opionis P 21 attigerunt b: contigerunt P, attigerint malebat de Prato II prouidente coni. de Prato 22 uelP: et b 27 ac Jndith gesta Sigonius 30 arfaxat P, em. Drusius e Graeco \'Αρϕαξάδ )

71
nomine, acie confligit secundo euentu: perempto rege gentem imperio adiungit.

idem reliquis nationibus facit, praemisso Holofeme, quem principem militiae delegarat, cum milibus peditum c et xx, equitum xn. is Cilicia et Arabia bello uastatis multas urbes aut ui capit aut metu in deditionem compellit. iamque.

Damascum admotus exercitus magno Iudaeos terrore perculerat.

sed impares ad resistendum, neque ad deditionem adquiescentibus animis, expertis quippe usque antea captiuitatis mala, ad templum frequentes concurrunt. ibi communi gemitu permixtoque ululatu diuinum auxilium implorant: satis se Deo ob peccata uel crimina dedisse poenarum; reliquiis saltem seruitio nuper exemptis parceret.