Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

Baasam Achiae filium successorem habuit, aeque a Deo alienissimum. isque sexto et uigesimo imperii anno defunctus est: regnum ad Elam filium deuolutum nec ultra biennium retentum. namque eum Zambri, princeps equitum, epulantem interfecit regnumque occupauit, uir perinde in Deum atque homines impius. ab hoc pars populi secessit: Thamni cuidam regium nomen delatum.

[*]( 3 III Reg. 13. 7 IU Reg. 14. 15 II ParaL 16. 19 III Reg. 15. 25 IU Reg. 16. )[*]( 1 superstitionS P 4 postnlatio P: expostulatio b 7 Abiu Dru- sius ex lectione LXXHfhoi in III Beg. 15, 1, sed ibi alii \'Αβlα (Abiam Vulg.) 9 Asa Drusim call. III Reg. 15, 9 10 et 16 Domini b II 16 nimię P, nimium b 17 coniecit Pb, em. O. Richter 18 et 21 Domino b 19 Hieroboam Pb II regnuP 1\\ Nabath de Prato (ex leetioneLXX in IIIBeg. 15,25 Ναβάτ): nabaech P, Nadab b 20 patemis P, ut coni. Sigonim: maternis b 22 Baasam Achiae Drusius exIII Beg. 15, 33: banachiae Pb, Ban Achiae Sigonim 23 Domino et 26 Dominum b 23 xxnn. Sigonius coll. III Reg. 15, 33 24 Elam Drmim: bęlam P, Helam b )

45
sed Zambri ante hunc septem annos, et cum eodem duodecim regnauit.

at in parte tribus Iudae Asab mortuo Iosaphat filius eius regnare coepit, uir religiosisnirtutibusmerito clarus. is cum Zambri pacem habuit. defunctus est autem, cum regnasset annos v et xx.

Huius imperii tempore Achab, Ambri filius, rex decem tribuum fuit, qutra omnes in Deum impius. namque Iezabel filia Basae regis ex Sidone in matrimonio accepta Bahali idolo aram lucosque constituit, prophetas Dei interemit.

quo tempore Elias propheta caelum oratione conclusit, ne pluuiam terrae daret, idque regi denuntiauit, ut se impius causam mali esse cognosceret. igitur suspensis caelo aquis, cum loca omnia adusta solis ardoribus non uictum hominibus, non pabulum iumentis darent, ipse se intra periculum famis propheta concluserat.

ea tempestate cum eremum petisset, coruis cibum ministrantibus uixit: aquam torrens proximus, donec aruit, dedit.