Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

reliquos ab armis dimisit. ita media uigilia castra hostium ingressus, iussis omnibus tuba canere, magnum terrorem iniecit: neque cuiquam resistendi animus fuit: turpi fuga quo quisque potuit dilapsi. [*]( 19 Jud. 7. ) [*]( 1 non esse receptum b II toties b II in Dominum Vorstius 8 Domino b 9 et addidit Vorstius II inquid P 10 Dominum ingemiscebat b II siquidem populum Giselinus 14 abnuere in se Hornius; siquidmutandum, potius Be delendum uidetur 15 perstare P: perstare contra b 16 Dominus b II perfecto P: perfecto igitur b 17 bachili P corr. w bachali 18 perfectus P 19 Amalec Drusius 20 n milia] n P 22 pręlio P II solitã P 26 a Domino b 29 quisque 6: quisqui P II dilapsi P: dilapsis b )

29
sed occurrentibus omni ex parte Hebraeis passim fugientes cadunt. reges Gedeon persecutus ultra Iordanem, comprehensos neci dedit. ea pugna c et xx ex hostibus caesa, xv capta traduntur.

tum consensu omnium Gedeoni, ut princeps populi esset, delatum. quod ille aspernatus communi iure cum ciuibus uiuere quam praeesse suis maluit. depulsa igitur captiuitate, quae septem annos populum continuerat, pax per XL annos fuit.

Sed defuncto Gedeon filius eius Abimelech, ex concubina ortus, fratribus interemptis, pessimis quibusque consentientibus et maxime Sicimorum principibus operam nauantibus, regnum occupauit.

isque discordiis ciuilibus exercitus, cum suos bello premeret\', turrim quandam, in quam se amisso oppido fugientes receperant, expugnare aggressus, dum incautius subit, saxo a muliere ictus periit, cum triennio imperium tenuisset.

huic successit Thola, qui duobus et xx annis regno potitus est. post hunc Iair fuit, qui cum aeque uiginti et duos annos principatum obtinuisset, populus relicto Deo idolis se mancipauit. \'obque id Israelitae subacti sunt ab Allophylis et Ammonitis duoque de xx annis sub eorum imperio fuerunt.

quo tempore eis Deum inuocantibus diuinum responsum redditum est, simulacra potius inuocarent, se non ultra misericordiam ingratis praestiturum. at illi flentes culpam fateri et ueniam precari, abiectisque idolis Deum implorantes negatam; licet misericordiam impetrauerunt.

igitur Iepta duce ad libertatem armis uindicandam frequentes conueniunt, missis prius ad Ammon regem legatis, finibus suis contentus bello abstineret. at ille proelium non abnuens aciem instruxit. tum Iepta prius quam signum pugnae daretur, uouisse dicitur, si prospere pugnasset, eum, qui sibi primus reuertenti obuius fuisset, hostiam Deo dandum.