de Vita Beata

Beata ergo vita est in recto certoque iudicio stabilita et immutabilis. Tunc enim pura mens est et soluta omnibus malis, quae non tantum lacerationes sed etiam vellicationes effugerit, statura semper ubi constitit ac sedem suam etiam irata et infestante fortuna vindicatura.

Nam quod ad voluptatem pertinet, licet circumfundatur undique et per omnis vias influat animumque blandimentis suis leniat aliaque ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, quis mortalium, cui ullum superest hominis vestigium, per diem noctemque titillari velit et deserto animo corpori operam dare ?

" Sed animus quoque," inquit, " voluptates habebit suas." Habeat sane sedeatque luxuriae et voluptatium arbiter; impleat se eis omnibus, quae obiectare sensus solent, deinde praeterita respiciat et exoletarum voluptatium memor exsultet prioribus futurisque iam immineat ac spes suas ordinet et, dum corpus in praesenti sagina iacet, cogitationes ad futuram praemittat : hoc mihi videbitur miserior, quoniam mala pro bonis legere dementia est. Nec

Beatus ergo est iudicii rectus ; beatus est praesentibus, qualiacumque sunt, contentus amicusque rebus suis ; beatus est is, cui omnem habitum rerum suarum ratio commendat.