de consolatione ad Polybium

Illud quoque te non minimum adiuvent, si cogitaveris nihil profuturum dolorem tuum nec illi, quem desideras, nec tibi; noles enim longum esse, quod irritum est. Nam si quicquam tristitia profecturi sumus, non recuso quicquid lacrimarum fortunae meae superfuit tuae fundere ; inveniam etiamnunc per hos exhaustos iam fletibus domesticis oculos quod effluat, si modo id tibi futurum bono est.

Quid cessas ? Conqueramur, atque adeo ipse hanc litem meam faciam : " Iniquissima omnium iudicio fortuna, adhuc videbaris sinu eum hominem continuisse,[*]( sinu eum hominem continuisse Joh. Mulier: eum hominem continuisse O, Ball : in eo homine te continuisse Duff after Madvig. ) qui munere tuo tantam venerationem receperat, ut, quod raro ulli contigit, felicitas eius effugeret invidiam. Ecce eum dolorem illi, quem salvo Caesare accipere

Pecuniam eriperes ? Numquam illi obnoxius fuit; nunc quoque, quantum potest, illam a se abigit et in tanta facilitate adquirendi nullum maiorem ex ea fructum quam contemptum eius petit.

Eriperes illi amicos ? Sciebas tam amabilem esse, ut facile in locum amissorum posset alios substituere ; unum enim hunc ex eis, quos in principali domo potentes vidi, cognovisse videor, quem omnibus amicum habere eum expediat, magis tamen etiam libet.