Liber Apologeticus

Orosius, Paulus

Orosius, Paulus. Historiarum adversum paganos libri VII (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Volume 5). Zangemeister, Karl, editor. Gerold: Vienna, 1882.

miser, qui secundum Euangelium magis forte si caecus esset, pecoatum non haberet! sed forsitan, quia septem oculi septem spiritus sunt, abundare [*]( AVCTORES 8 Dominum—5 superatus reliquit Matth. 4, 1-11 5 Luc. 4, 13 10 qui—11 ocoloe septem Apocal. 5, 6 15 si— haberet Ioh. 9, 41 ) [*]( 1 aurrectione fsh || anamartetus Φ1 analmartetus Ψ anamartatetos ΣΥΦ2X (ta 8. s. m. ut uid. 2 in Φ) 2 mens] sic: Af X || immacl\'ato (aol\'ate m ras. 4—5 litterarum) W 3 post confirmat duarum triumue litterarum capax ramra in Σ confirmat** (ur ut uid. erasae; supra interrogandi nota addita a corr.) Ψ || nostrum] meum ØX 4 XLta 2 XL ΥΦΧ 5 reliquid ΥΨ || ante uersum lad tempus-quasi occi) (u. infra) in mg. v 2 || ad] at &X1 || inter tempus et acrior inserta sunt haec: quem de manu uiuentis agnus quasi occisus accepit liber in ΣΦΧΥ (non Ψ); est glossa ad § 3 (cf. 15 § 6 ninentis) quae ex margine inrepsit 6 prenaricante s 7 apathes Φ2 apatethes ΣΥΦbX (te 8. s. m. ut uid. 1 inΦ) apatetes Ψ || uictia sane] v (uietia om. B) uictissime ST uitissime (t in ct carr. et sime del. m. 1) Φ uictis X inuictissimus ? 9 solu***| (er. 7 uel 3 litt.) Ψ 10 peccatum v || ft ht s ; etil (*. e. non habet sed etiam) tn ras. m. 1 W || ante uersum etia- 11 sufficiat in marg. v E || peccatum v || et qui habet — oculus Beptem] addidi et qui habet cornua septem in capite non ita add. v, om. codices 12 temptatorem quin redeat et add. v, om. codices 18 dyoptalmus S dyobtalmas ΥΦΧ diobtalmus (bt in ras. m. 1) W μοvοϕϑαλμοs v 14 carne* (eras. m) Φ 16 cętus Φ216 forsitam X || quia septem oculi] septS oclis qui in ras. m. 1 (idem amtea in marg. ut corrigeretur notatum) Ψ )

627
se his omnibus iactat et quasi interiorem hominem suum congestis septiformis gratiae uigere uirtutibus, praesertim qui sibi totidem dogmatum suorum titulis gloriatur.

unde fieri potest, ut iudicio suo se arbitretur spiritu sapientiae refertum, praecipue cum dicat facilia Dei esse mandata; spiritu intellectus sufficientem maxime, quo praenoscat et praedicat peccatores omnes simul cum impiis in aeternum ignem esse damnandos;

spiritu consilii diuitem, quo moneat malum nec cogitandum; spiritu uirtutis potentem, quo adfirmet posse esse hominem sine peccato; spiritu scientiae inflatum, quo sperat, nisi qui scientiam legis habuerit, sine peocato esse non posse;