Liber Apologeticus

Orosius, Paulus

Orosius, Paulus. Historiarum adversum paganos libri VII (Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Volume 5). Zangemeister, Karl, editor. Gerold: Vienna, 1882.

si enim Dauid orat ad Deum tibi soli peccaui et malum coram te feci et secundum Apocalypsim Iohannis iudioandi sunt mortui ex his, , quae coram Deo peccauerunt, ex his, quae scripta sunt in libris, recipientes secundum opera sua: cur meum circa me praesumo iudicium, si me scio etiam de ipso iudicandum?

aut, si libri illi sacri numquam nisi in iudicio aperiendi, [*]( AVCTORES 9 cf. 9 § 4 et 12 § 3 16 Psalm. 50, 6 17 Ioh. Apocal. 20, 12 ) [*]( 1 ab*o*lita (fuit abpollita) Φ 2 nesciant Σ1ΦΧΨ nesciunt Σ1 || demisisse (-sse Σ) Σ1Υ1ΦΧ13 spiritus ΣΦΧ || tanquam ΧΨ || nichil ΧΨ 4 saperbus] sup Σ 8 ad uersum durum—9 fieri pos adacr. t in murg.Φ|| semper] ΣΥΦΧ sSp ad in ras. m. 2 W per v 9 omni] ΣΡr omnia Σ^ΥΦΧΨv || sed in ras. m. 2 Ψ || dubium est] dubii est Σ dubi eese sic (tn archetypo dubieė fuisse uid.) T dubie est ΦΧ 10 inpossibile est] ΥΨ (imp- Ψ), v om. ΣΥ1ΦΧ 18 posse Σ 14 qua] quia Σer|| uerba INon suscipio -19 recipientes|scd\'m in spatio paullo angustiore relicto postea addita uidentur m. 1 in Ψ 15 audeo] ΣΥΧΨ audio Φv 16 deum] ΣΦΧ dominum ΥΨv 17 apocalipein X2Ψ apocalipsim T apocalipsi ΣΦΧ1 18 peccauerunt] Ψv peccant Σ peccamus ΥΦΧ || sunt om. W 21 nunquam W non qui X || apjpiendi (sic) W )

622
pariter uitae nostrae bona malaque suscipiunt, examen iudicii in pondere praebituri: quomodo sine examine in hac uita et ante mortem abolitos esse cognoscimus, quos non solum post mortem uerum etiam post resurrectionem legimus proferendos ?

ego in potestate habui pecoare, liberari a peccato in potestate non habeo. precari meum est, absolui non meum. ubi uero peccato me dedi, seruus factus sum accusatoris, reus iudicis. possum propter adsiduarum precum praemissa suffragia de bono iudice spem ferre, innocentem sine timore conscientiam ante promulgationem sententiae uindicare non possum.

dicit enim apostolus: nolite ante tempus quid iudicare, donec ueniat Dominus, qui et inluminabat occulta tenebrarum et manifestabit consilia cordium: et tunc laus erit unicuique a Deo. alioquin si in potestate est hominis, ut liberum se ipse faciat a peccato suo, aut non est iudex Christus aut frustra est.

Sed dicis cego dixi hominem sine peccato secundum hunc sensum: peccator cum ingemuerit, tunc saluus erit, hoc est, tunc ad salutem incipiet pertinere\'. tamen sine peccato statim non erit. Dominus enim cum intrasset domum Zaohaei credentis, ait: hodie salus domui huic facta est. numquid, si unus credidit, statim uniuersa domus familia sine peccato fuit, cui tunc utique maiore domus credente initium salutis intrauit?

nam et Dauid cum peccasset ingemnit et, quamuis meruisset audire dimissum sibi esse delictum, multo tamen [*]( AVCTORES 11 Cor. 1, 4, 5 21 Luc. 19, 9 ) [*]( 1 iudici ΦΧ 4 reeurrectionem (resur s. s.) Φ 6 pcań Φ 8 asaiduarum T&XW || pctl s || premiasa Σ1 9 iudicem Φr || ferre] ΥbΨ fore Σ1Υ1Φ*X foret Φb habere s. s. Σ2 10 promulgationem (g in ras.; fuisse uid. t) W || uendicare Υ2Ψ || possu(u m. 2 in ras.) I 12 illuminabit ΣΨ 16 hominis eat v || facia 2 20 domo Υ\'Φ1 (0 fin. m. ut uid. 2 in v, sic, s) || zachei codices 21 domui] domuio ante ras. X || nunquid W 22 credidit (it in ras. m. 2) Ψ || familia] ΣprΦprΨpr familias ΥΣar (ΦarΨar ut uid.) v 28 maiore] W et in mg. c maior ΣΥΦΧv II credente] W, coni. g credenti 2T&>Xv credentem 25 sibi] tibi sax. )

623
postea id ipsum exilio et plurimo expiauit obprobrio, ut manifeste et poena in praesenti reddita et remissio in futurum repromissa uideatur, et per hoc Deus multum misericordiae ingemescenti donauerit peccator, ut peccatum, quod morte dignum erat, temporaria castigatione purgaret.

Ananiae de Paulo dicitur, querellam de persecutione eius cum timore facienti: ego monstrabo illi, quanta patietur propter nomenmeum, ut, cum Paulus ibi solueretur, ubi ligasset persequendo Christum, mox patiendo pro Christo tribulatus usque ad mortem in resurrectione glorificatus existeret. ita fit, quia misericordia et ueritas praeeunt semper faciem Dei, ut, si in tempore ab ingemescente uoluntarium sacrificium, ut ueritas in misericordia fiat, contribulati spiritus et contriti cordis offertur, in fine misericordia iudicio praeferatur.