Octavius

Minucius Felix, Marcus

Minucius Felix. M. Minucii Felicis Octavius Iulii Firmici Materni Liber de errore profanarum religionum. Halm, Karl, editor. Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 2, 1867.

sic solus in amoribus conscius, ipse socius in erroribus: et cum discussa caligine de tenebrarum profundo in lucem sapientiae et ueritatis emergerem, non respuit comitem, sed quod [*]( 1 Amobii Liber vn explicit incipit liber vra feliciter P 4 recensenti P partim in litura, sed sic prima m. II tantum Wopkens; cf. eius AduerVaria critt. in Min. Fel. in Miscell. obseruatt. X, p.11 sqq. (Amstel. 1739) 5 inhesit P et sic saepius 8 pene Pr 9 decedens Dauisius: discedens Pr 11 et in seriis Heumann, cuius emendationes in Min. exstant in Miscell. Lips. nouis uoll. V, VII et VIII 12 eadem nellet vel nollet r, et eadem uel nellet vel nollet Heumann; Wopkensius uerba ut insiticia delenda censebat; at de infinitiuo explicatiud haud inepte comparare possis 26,10: praestigias edunt, vel quae non sunt uideri, uel quae sunt non nideri; censor quoque inZeitschr. fur Philos. u. kath. Theol. fase. 18 p. 160 (Coloniae 1836) codicis lectionem tuetur 13 indinisam Casp. Barthius; Caut scribendum in duos aut eidendwn diuisam\' Vsener II ipsis OreUi apud Ed. de Muralto p. IX; conscius ipse, socins distinguunt alii manus recte; nam, si uera est lectio, solus — conscius et ipse socins uicissim sibi respondent \' ) [*]( 1* )

4
est gloriosius, praecucurrit.

itaque cum per uniuersam conuictus nostri et familiaritatis aetatem mea cogitatio uolueretur, m illo praecipue sermone eius mentis meae resedit intentio, quo Caecilium superstitiosis uanitatibus etiamnunc inhaerentem disputatione grauissima ad ueram religionem reformauit.

Nam negotii et uisendi mei gratia Romam contenderat, relicta domo, coniuge, liberis, et quod est in liberis amabilius, adhuc annis innocentibus et adhuc dimidiata uerba temptantibus, loquellam ipso offensantis linguae fragmine dulciorem.

quo in aduentu eius non possum exprimere sermonibus, quanto quamque inpatienti gaudio exultauerim, cum augeret maxime laetitiam meam amicissimi hominis inopinata praesentia.

igitur post unum et alterum diem, cum iam et auiditatem desiderii frequens adsiduitatis usus implesset et quae per absentiam mutuam de nobis nesciebamus, relatione alterna comperissemus, placuit Ostiam petere, amoenissimam ciuitatem, quod esset corpori meo siccandis umoribus de marinis lauacris blanda et adposita curatio: sane et ad uindemiam feriae iudiciariam curam relaxauerant. nam id temporis post aestiuam diem in temperiem semet autumnitas dirigebat.

itaque cum diluculo ad mare inambulando litore pergeremus, ut et aura adspirans leniter membra uegetaret et cum eximia uoluptate molli uestigio cedens harena subsideret, Caecilius simulacro Serapidis denotato, ut uulgus superstitiosus solet, manum ori admouens osculum labiis inpressit.