Divinarum Institutionum

Vellem mihi, quoniam ueritas in obscuro latere adhuc existimatur uel errore atque inperitia uulgi uariis et ineptis superstitionibus seruientis uel philosophis prauitate ingeniorum turbantibus eam potius quam inlustrantibus, etsi non qualis in Marco Tullio fuit, quia praecipua et admirabilis fuit, aliquam tamen proximam eloquentiae contingere facultatem, ut quantum ueritas ui sua propria ualet, tantum ingenii quoque uiribus nixa exereret se aliquando et discussis conuictisque tam publicis quam eorum qui sapientes putantur erroribus humano generi clarissimum lumen inferret.

quod quidem duabus ex causis fieri uellem: uel quod magis possent credere homines ornatae ueritati, qui etiam mendacio credunt capti orationis ornatu lenocinioque uerborum, uel certe ut ipsi philosophi suis armis potissimum, quibus placere sibi et confidere solent, opprimerentur a nobis.

sed quoniam deus hanc rei uoluit esse naturam, ut simplex et nuda ueritas esset luculentior, quia satis ornata per se est ideoque ornamentis extrinsecus additis fucata corrumpitur, mendacium uero specie placeret aliena, quia per se corruptum uanescit ac diffluit, nisi ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum, aequo animo fero ingenium mihi mediocre esse concessum.

uerum ego non eloquentiae, sed ueritatis fiducia suscepi hoc opus maius fortasse quam ut [*](B(G)BpHPV] 3 post uellem hoc constantine impator R; cf. Prolegomena (q)uoniam B 2 ineptis in mg. PS 3 saeuenientis Bx, s*eruientes B3 7 Marco] M. RV, om. P 9 ui* (s er.) H, uim (exp. m. 2) V 10 sed H et] ut B tam] quam P 12 inferre B 13 quod P1, d del. Ps credere possint (sic) P hominem P1, corr. P3 ornatae (m ex a m. 2) H 14 ueritati (i ex e m. 2) H 15 lenicinioque V 17 rei om. Bl (add. B3) H 18 qua H 19 ideo quia H fugata P1, corr. P3 21 ornetur B aliunde — politum om. B 22 fero] fore V1 23 mediocres (exp. m. 3?) P eloquentia B a Sed ueritatis incipit codicis G pag. 42 (30) paene tota lecta 24 posset BR ) [*]( XYIIII. Laet. l. ) [*]( 12 )

etenim cum sciam maximos quosque oratores a causidicis mediocribus saepe uictos, quod tanta est potentia ueritatis, ut se ipsa quamuis in rebus exiguis sua claritate defendat, cur hanc ego in maxima causa ab ingeniosis quidem illis ac disertis

uiris, sed tamen falsa dicentibus oppressuiri putem ac nou illa si minus oratione nostra, quae de tenui fonte admodum exilis emanat, lumine tamen suo clara et inlustris appareat? nec si philosophi doctrina litterarum mirabiles extiterunt, ego illis etiam scientiam ueri cognitionemque concesserim, quam.