Divinarum Institutionum

eadem sanctae litterae continent. deus ergo ueri patris officio functus est, ipse corpus effinxit, ipse animam qua spiramus infudit, illius est totum quidquid sumus.

quomodo id fecerit si nos oporteret scire, docuisset, sicut docuit cetera quae cognitionem nobis et pristini erroris et ueri luminis adtulerunt.

Cum ergo marem primum ad similitudinem suam finxisset, tum etiam feminam configurauit ad ipsius hominis effigiem, ut duo inter se permixti sexus propagare subolem possent et omnem terram multitudine opere.

m ipsius autem hominis fictione illarum duarum materiarum quas inter se diximus esse contrarias, ignis et aquae, conclusit perfecitque rationem.

ficto euim corpore, inspirauit ei animam de mtah fonte spiritus sui qui est perennis, ut ipsius mundi ex contrariis constantis elementis similitudinem gereret. constat enim ex anima et corpore id est quasi ex caelo et terra, [*](EPITOME 3 s. 13 s.] c. 22, 2 inspirauit ad uitam. ) [*](Sibyll. dissert. pag. 16 autuus exteri xeriponor iesmero ponte H με- ρόπων TE —] distinctione significabam, id quod coniunctione TE, fortasse etiam uoce πάντων p. 155, 1 indicatur, consulto a Lact. omissum esse — uix enim casu intercidit — uersum qui subsequitur Sibyll. III 28 ϰαὶ θη̃ας ποίησε ϰαὶ έρπετὰ ϰαὶ πετεεινά, siue Lact. ipse aut unum uersum atUTO; δ\'ὲστήριξε x?).. aut hos duos ex libro 127 desumptos runa uersibus 154, 22 et 155, 1 coit- iunxit (similis uel licentia uel neglegentia est I 21, 14) siue, id quod minus ruri simile est, uersus qui sunt III 27 et 28, etiam in hoc fagmento fuerunt. BRpHPV] 1 ATOC P ЄMЄΙΞЄ R, ЄΜΙΞЄ̃ V ΠϒCIN B, ΦϒCI F IIAyre B, ΤΙΑΝΤΩΝ P γενέτης Stadtmuellerus; ∗∗ΓЄΝЄOC (2 litt. eras. ueleuan.) JS, ΓЄΝЄΗC RPV BmOTOtO P, ΒΙΟΤΟϒΟ V autose maceris inpantoteneas bitio H πάντων γενεη̃ς ptoroto edd. interpretationes lat. tM RHP, in RH tM mg. in 7 uersibus Sibyll. e Lact. congestis, quos codd. quidam Sibyll. aut in extrema praefatione joMt loco praefationis habent, M. 154, 23 s. tales leguntur AuTO; στήιξεν μορϕη̃ς TE τύπον, μερόπων TE Λὐγὰς μιξε, ϕύσιν πάντων γενεη̃ς βιότοιο; c/\'. ed. Friedl. sect. alt. pag. VI. 7X; ed. Alexand. I pag.XLF.10. 2 (sa)uctae B contmen(t) B 3 effincxitZf ipsaJ! quam H 4 infundit P illut ut uad. B1, in ras. corr. B2 effecerit V 7 mare H, matrem V 9 mnti B sexsus B\', alt. s del. B3 10 obplere] operae H m om. B1P1, add. B2P2 11 finctione F, fLHictionpj V2 12 aqua⌜e⌝B3 13 6ncto (a er.) H itispirauit BJK e coniectura ut uid., sed recta; spirauit HPV; cf. hominem — inspirauit ad uitam Epit. 22, 2 ei om. H 14 perhennis J! 15 elementi* (s er.) H, elementi P)

Empedocles, quem nescias utrumne inter poetas an inter philosophos numeres, quia de rerum natura uersibus scripsit ut aput Romanos Lucretius et Varro, quattuor elementa constituit, ignem aerem aquam terram, fortasse Trismegistum secutus, qui nostra, corpora ei his quattuor elementis constituta. esse dixit a deo: