De Ira Dei

\'Quid opus est\' inquiunt \'ira, cum sine hoc adfectu peccata corrigi possint?\' atquin nullus est qui peccantem possit uidere tranquille. possit fortasse qui legibus praesidet, quia facinus non sub oculis eius admittitur, sed defertur [*](AVCTORES 14J Cic. Tusc. IV 19, 44 (cf. HI 5, 11). ) [*](BP (-23)] 1 alt. ut] B, et P coniufiges (n exp. et del. m. 1 et 2) P 3 bono (b ex n ? m. 2) B quae-displicet in marg. add. P2 4 ante mouetur er. et P; moneri Egnatius, moueri eum Heumannus 5 sermetur Bl, corr. B3 7 correctionem falt. c in er. p ? m. 3) B 8 ru"tique h2 a quo—exemplum in 12 fere litt. er., quarum extrema p, B3 9 potestate P1 10 deus post debet P 11 rad"1 B3 12 ita om. P uenire Bl. derfi\'nire B3 13 insurgentes Bx, corr. B2 15 destat (e ex i) B1 ira autem om. B 16 homine. (m er.) B debet.. (is er.) 11 17 ueroq. B1. -quae B2 correctionernT B3 18 homi ni P1? putet Bl. poterst B2 19 alt. ret\' B2 21 atquin] P (sed t ex d P2), ad Bl, at i» ras. corr. B2 23 post admitti haec tur sed defertur-iudex non (115, 3) desunt, extrema parte uersus et tribus proximis uacuis, P )

aliunde tamquam dubium. nec umquam potest scelus esse tam clarum ut defensioni locus non sit, et ideo potest iudex non moueri aduersum eum qui potest innocens inueniri, cumque detectum facinus in lucem uenerit, iam non sua, sed legum sententia utitur.