De Mortibus Persecutorum

Lactantius

Lactantius. L. Caeli Firmiani Lactanti Opera omnia, Part II, Fasc 2. Brandt, Samuel, editor; Laubmann, Georg, editor. Vienna: Gerold, 1897

— \'quos ergo faciemus?\' - \'Seuerum\' inquit. — \'illumne saltatorem temulentum ebriosum. cui nox pro die est et dies pro nocte?\' — \'dignus\'. inquit \'quoniam militibus fideliter praefuit. et eum misi ad Maximianum, ut ab eo induatur).

— \'esto. alterum quem dabis?\' — \'hunc\' inquit ostendens Daiam adulescentem quendam semibarbarum, quem recens iusserat Maximinum uocari de suo nomine. nam et ipsi Diocletianus nomen ex parte mutauerat ominis causa, quia Maximianus fidem summa religione praestabat.

— quis est hic i quem mihi oers?\' — \'meus\' inquit \'affinis\'. — at ille gemebundus \'non idoneos homines mihi das quibus tutela rei publicae committi possit\\ — \'probaui eos\' inquit. — \'tu uideris, qui regimen imperii suscepturus es.

ego satis laboraui et prouidi quemadmodum me imperante res publica staret incolumis. si quid accesserit aduersi, mea culpa non erit\'.

Cum haec essent constituta, proceditur Kalendis Mais. Constantinum omnes intuebantur, nulla erat dubitatio: milites qui aderant et primores militum electi et acciti ex legionibus in hunc unum intenti gaudebant, optabant et uota faciebant.