Diversarum hereseon liber

Cum enim unam putat euadere heresim, incurrit alteram peiorem, ingenitum filium confitendo, immo potius et patrem et filium denegando duoque ingenita praedicando et unius patris ingeniti et unius filii unigeniti de patre proprie denegando uarietatem.

Sunt quidam heretici qui de Faraone ita arbitrantur dixisse dominum per Mosen quod: Ad hoc excitaui te, ut ostendam in te uirtutem meam; et: Indurans indurabo cor Faraonis, ne dimittat uos. Et ait apostolus: Ergo neque uolentis neque currentis, sed miserentis dei est.

Sed haec non definiens dicit apostolus, sed disputans atque edocens quod uerum est, ne ita deum dixisse qui aestimet; debet enim adtendere quod ait dominus: Ut [*]( 21 Rom. IX 17 Exod. IX 16 22 Rom. IX 18 Exod. IV 21 VII 3 23 Rom. IX 16 27 Rom, IX 17 Exod. IX 16 ) [*]( 1 propter om A 2 a A ex B 4 deiungendum A 5 sempiternitatem A 6 dequo Bl 7 nobis filius B filius A 9 fides A ut et B2 ut ABl 11 uera A Sichardus om B 13 genitum B ingenitum A 14 peiore A 17 ueritatem B 20 pharaone B 21 moysen B 23 pharaonis B .24 uolentes neq. currentes A 26 quia estimet A quis aestimet B 27 attendere B )

Cum enim ei dicit, omni homini dicit in corpore constituto, in prosperitate quippe facultate ac potentia temporali adnuntiat: qui cum ad diuitias adtendunt, segniores ac neglegentiores efficiuntur circa dei Christi timorem et gratiam, suaeque itaque ad finem salutis obliuiscuntur ac timoris dei efficiuntur inmemores.

Cum enim tribularetur ipse Farao, inuitus deum cognoscebat, ut scriptum est, cumque iterum dimittebatur a deo, reuertebatur ut canis ad suum uomitum.

Ideoque omnium paganorum, Iudaeorum, hereticorum diuitumque animae ac peccantium pariter, in prosperitate contemtrices dei repperiuntur interdum; ideo eruditio utilis est humano generi in omnibus atque salutaris, dicente propheta: Bonum mihi est, domine, quod humiliasti me, ut discam iustificationes tuas; et iterum de obiurgatione:

Cum occidebat, inquit dominus Iudaeos, tunc inquirebant eum, et uigilabant ad eum. Non itaque dicit beatus apostolus aut \'non curramus* aut \'non uelimus seruire deo ; sed primum debemus nostra currere uoluntate, deinde non cum praesumptione et iactantia quasi nostra uirtute et iustitia condigne et non Christi mereamur saluari clementia.

Qui enim currit cum superbia ac praesumptione, non a deo sperat praesidium, quantum ex sua conuersatione sibi praesumit iustitiam. Et currere itaque et uelle nos docet beatus apostolus, inque [*]( 10 Eiod. VIII 8. 25 IX 27 X 24 11 Prouerb. XXVI 11 II Petro II 22 15 Psalm, CXVIII 71 17 Psalm. LXXVII 34 ) [*]( 2 magnimitate 8. 8. na B magna animitatem A 3 hoc om A omnia B 5 annuntiat B: ante adnuntiat uidentur excidisse ueluti facto carnali 6 attendunt B 7 itaque A ita usque B 8 efficiunt A 14 erudicio ut illis & humano generi (generis AI) A in omaibus] litteras in omn in ras A 17 inquid B 18 inquirebat Bl post uigilabant IX litterae erasae in B 19 ad deum Fabricius ut non curramus Sichardus 21 curre Al cum AB2 co B1 22 iustcia BI e condigna B 26 doceret A inqu$nr £ A )

Et cum feceritis omnia, dicite quod serui sumus nequissimi; ** Et si iustus uix saluatur, peccator et impius quo apparebit? Ergo sunt in nobis quaedam in quibus currendum est. Sunt autem maiora quae a deo speranda et impetranda sunt, ut ait apostolus:

Nescitis quid petatis, ut puta si quis dixerit: Possum esse martyr, (Possum esse apostolus\', et non dicit: \'Si deus Christus uoluerit\', quod ab eo incrementum id muneris et gratiae quippe confertur, non uana hominum praesumptione atque iactantia comparatur. Temptantis est enim hominis uoluntas huiusmodi ac praesumentis, non quaerentis ac supplicantis ut tantam consequi mereatur dignitatem.