Institutiones

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars I (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 17). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1888.

Et quoniam hic liber de institutione est eius qui renuntiat huic mundo, per quam scilicet introductus ad humilitatem ueram et oboedientiam perfectam ceterarum quoque uirtutum culmina possit ascendere, necessarium reor quaedam seniorum gesta, quibus per hanc enituere uirtutem, exempli [*]( 1 abeuntes H fisticas Hl festucas G2H2L spinas L 2 gremius Gl gremis W 3 cyborum L1 5 munera H et Gl 6 possit H1L excurare G1 excussari H1 7 suo fructu HL adque LI 9 XYI ex XVIII H tipum H 11 debere seruari docemus L 13 offici H1 14 cellari H1 quoquiuuu L 15 uirtus GH: uires Lv 16 iatut L 17 qui Lx inter] apud L 18 cyborum LI xerofagiis GIPL7: exerofagia H1 xerofagis L1 19 ucl] et L homofagiis GH2L homofagis H1 20 purrorum L1 labsauia GL: lapsania H 21 salliti GIJ: saliti L2 salsati H maenomenia (μαινομίνιο) scripsi: menoiniuia G minuminia H minomenia L sumpma uolumptas L1 uoluntas H1 22 XXVII (sic!) H ost eius G: eius est HL 23 introductos G1 24 caeterarum L 25 posset L1 )

gratia sicut promisimus explicare, de multis admodum pauca carpentes, ut studentibus sublimiora sectari non solum incitamentum ei his uitae perfectae, sed etiam propositi forma procedat. quamobrem duos uel tres pro libelli huius conpendio de tam innumera patrum multitudine proferentes ponimus primum abbatem Iohannem, qui commoratus est iuxta Lyco, quod est oppidum Thebaidae, quique propter oboedientiae uirtutem usque ad prophetiae gratiam sublimatus sic uniuerso orbi claruit, ut etiam regibus mundi haius merito suo redderetur inlustris. nam cum in extremis ut diximus Thebaidae partibus commaneret, non ante praesumebat Theodosius imperator ad praepotentium tyrannorum bella procedere, quam illius animaretur oraculis atque responsis, quibus confidens uelut caelitus sibi delatis tropaea de desperatis bellis atque hostibus reportauit.

Hic itaque beatus Iohannes ab adulescentia sua usque ad perfectam ac uirilem aetatem seniori deseruiens, donec ille in huius uitae conuersatione durauit, tanta humilitate inhaesit eius obsequiis, ut ipsi quoque seni stuporem summum oboedientia eius incuteret. cuius hanc uirtutem, utrum de uera fide ac profunda cordis simplicitate descenderet an adfectaticia esset et quodammodo coacticia atque ad imperantis faciem praeberetur, uolens manifestius explorare conplura ei etiam superflua minusque necessaria uel inpossibilia frequentius iniungebat.

ex quibus tria ponam, per quae manifestari possit uolentibus scire uel mentis eius uel subiectionis integritas. sumpsit namque de lignario suo uirgultum senex, quod olim excisum usibus foci fuerat praeparatum, dumque coctionis [*]( 1 promissimus eiplicari H1 2 carpantis L1 3 hiis L1 5 m- unera H1 ponemus v 6 lico Hc 7 opidum HIL thebaide GH2L2: hebaidem H1 thebaidoa L1 8 claruit orbi Lc 9 tuo G1 10 cumneret H1 commoraret Gl commoraretur G7 11 ad GH; aduersum L otentium L1 12 tirannorum H 14 tropea LI: tropia H1 trophfa H2L2 disperatis H1L 15 XXVIII H iohanoia H1 adulisoentia G2H2adolescentia G1 adoliscentia L1 16 ad om. H 18 inhesait W 19 oboedientiae H1 incuterit Hl huius H haec uirtus LI 20 ac] « et L discenderet H* 21 effectatitia H et in H* quodammodum LS eautaticia HIL impotrantis Gl 22 diligeutina L cumplura H1 .24 trea H1L1 25 integretas L\' 27 eicisaum H2) [*](12*)

retardat occasio, non modo aridum, sed prope putre iacebat temporis uetustate. cumque hoc coram ipso fixisset in terram, praecepit aduecta aqua cotidie bis rigari, ut scilicet diurnis umoribus radicatum atque in antiquam arborem reuiuiscens diffusis ramis amoenitatem oculis atque umbraculum in aestu\t feruenti subter residentibus exhiberet.