Conlationes Patrum (Collationibus)
Cassian, John
John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.
Ex his itaque tribus modis licet priores duo melioribus inniti principiis uideantur, nonnumquam tamen inuenimus etiam de tertio gradu, qui infimus uidetur ac tepidus, perfectos uiros ac spiritu feruentissimos extitisse illisque consimiles, qui optimo principio adgressi domini famulatum [*]( 10 Ind. 3, 15 13 1. 0. 9 16 Pa. 77, 84-36 19 Ps. 106, 19 ) [*]( 1 huius] istiua in ras. m. 2 D 3 uel ante mortis om. D1 5 dominum PX contemsimus DIWOP saltem WO 6 pro- epenre D1 7 iarJ W frhl 0 8 traditus D1 9 rursus OX 10 proolamuaet W1 inquid DWP inqait eis 0 dominus eras. in D 11 gerari 0 fllium (post Gera) DlWOX: filii D\'łP gemini DO 13 clamauerint W1 inquid D: om. W P 14 liberabit WO othoniel 0 15 frat* (i. e. frater) D ealebh 0 17 deluculo WI: ante lucem 0 21 de cessitatibuB D 22 licet et W 24 infirmus OP1 26 obtimo OPX )
neo enim abbati Moysi, qui habitauit in loco ifltins heremi qui Calamus nuncupatur, quicquam defuit ad perfectae beatitudinis meritum, quod metu mortis quae ei propter homicidii crimen intentabatur inpulsus ad monasterium decucurrit. qui ita necessitatem conuersionis adripuit, ut eam in uoluntatem prompta animi uirtute conuertens ad perfectionis fastigia summa peruenerit. siont etiam s contrario plurimis, quos nominatim memorare non debeo, nihil profuit: domini seruitutem meliore adripuisse principio, qui deinceps cordis ignauia ac duritia subsequente in teporem noxium ac profnndum mortis barathrum conciderunt.
qukm rem in apostolorom quoque uocatione uidemus euidenter expressam. quid enim profuit Iudae apostolatus snblimissimam gradum eodem ordine quo Petrus ceterique apostoli adsciti sunt uoluntarie suscepisse, qui uocationis suae praeclara principia cupiditatis ac filargyriae pestifero fine consummans usque ad traditionem domini crudelissimus parricida prorupit?
aut quid obfuit Paulo quod repente caecatus ad uiam salutis uelut inuitus uidetur adtractus, qui postea dominum toto animi feruore sectatus initium necessitatis uoluntaria deuotione consummans gloriosam tantis uirtutibus uitam inconparabili fine conclusit? totum ergo in fine [*]( 1 Bpiritua fernere D* 2 superiori W1K 8 reccidisse W1: reeidivee DW2 PX recedisse O 4 uiderentor Xx 5 occansionem D* 7 stis 0 idhil P conuersationis O9 moysi D* OPXI: mosi DlWX* 10 calamoB 0 11 quae] qui 0 12 mone- Btorium D1 18 qui ita ete quanta W conuersationis 0 14 prupta B1 promta WO 18 tepore Dl tempiJrem W1P1 19 baratrom 0 baratrum mortis D 23 filargiriae DOPX 25 parracida 0 )
Ntmc de abrenuntiationibus disserendum est, quas tres esse patrum traditio et scripturarum sanctarum demonstrat auctoritas, quasque unumquemque nostrum omni studio oportet inplere. prima est qua corporaliter uniuersas diuitias mundi facultatesque contemnimus, secunda qua mores ac uitia affectusque pristinos animi carnisque respuimus, tertia qua mentem. nostram de praesentibus uniuersis ac uisibilibus euocantes futura tantummodo contemplamur et ea quae sunt inuisibilia concupiscimus.
quae tria ut simul perficiantur etiam Abrahae legimus dominum praecepisse, eum dicit ad eum: exi de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui. primum dixit de terra tua, id est de facultatibus mundi huius opibusque terrenis: secundo de cognatione tua, id est de conuersatione et moribus uitiisque prioribus, quae nobis a nostra natiuitate cohaerentia uelut adfinitate quadam et consanguinitate cognata sunt: tertio de domo patris tui, id est omni memoria mundi huius quae oculorum occurrit obtutibus.