Conlationes Patrum (Collationibus)

sed cum indesinenter hnnc conderet quaestum, audiuit in quadam longe posita ciuitate singulorum solidorum singulos homines tonsori praebere mercedem. quo illo conperto, quamdiu, inquit, hac mendicitate contentus ero, ut trium denariorum stipem cum labore conquiram, cum possim illo pergens ingenti solidorum quaestu diuitias congregare? itaque sumens artis suae protinus instrumenta, expensis in sumptu omnibus quae hic multo tempore collecta seruauerat, ad urbem illam quaestuosissimam cum summo labore peruenit.

ubi cum ea qua ingressus est die secundum id quod conpererat ab unoquoque mercedem sui operis recepisset, ad uesperam uidens se grandem solidorum numerum conquisisse ad macellum laetus intendit, escas refectioni suae necessarias coempturus. quas cum coepisset magno solidorum pretio conparare, expensis in perexiguo uictu uniuersis quos adquisierat solidis ne unius quidem denarii domi. intulit lucrum cumque ita singulis diebus adquisitionem suam uidisset insumi, ut non solum nihil redigere, sed uix ipsam cotidianae substantiae necessitatem posset explere, apud semet ipsum recogitans, [*]( 1 macari 0: machari Kl macharii rell. iocundiwime BFК2 2 adquc B\' 3 medicinam 0§c 4 inquid B1FK1Z 7 cottidie /5 8 marsuppio B1FOK2: marsipio K1 marsupio BJZv 11 quod B1F1 12 inquid BFKlZ ero post inquit habet β, ante inquit v conperto dixit quamdiu ero hac 0 utrium F..._ 13 quum 0 bis 14 parcens Kl 16 illam urbem 0 19 uesperum 0 20 conquisisset OKl 21 coemturoa FO 23 in om. 0 24 domi om. βν quumque 0 ium fJ 26 cottid. /3 27 possit β aput 0 )

quod quamuis paruum uideretur et tenue, non mediocrem tamen summam iugi pariebat augmento. quaestuosior quippe fuit mihi ille nummorum quam iste solidorum imaginarius quaestus, ex quo non solum nihil exuberat quod recondatur, sed etiam uix ipsa cotidiani uictus necessitas sustinetur. et idcirco rectius nobis est hunc solitudinis huius tenuissimum fructum indisrupta iugitateaectari, quem nullae saeculares curae, nullae mundanae distentiones, nulla oeno- . doxiae ac uanitatis adrodat elatio, nullae sollicitudines diurnae necessitatis inminuant (melius est enim modicum iusto, super diuitias peccatorum multas), quam adfectare lucra illa maiora, quae etiamsi parta fuerint quaestuosissima conuersione multorum, necessitate tamen mundanae conuersationis et cotidianis distentionum deminutionibus absumentur.