Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

Ad haec ego occulta primum conpunctione permotus ac deinde grauiter ingemesoens: haec, inquam, omnia quae copiosissime digessisti maiora mihi intulerunt desperationis [*]( 1 Gal. 4, 10 2 Col. 2, 21 6 II Cor. 11, 2 8 1. o. 8 13 Act 20, 29—30 ) [*]( 1 inquid 0 et ante tempora om. n 2 tetigeritis TO 3 gustaueritis T* 0 contrectaberis IP contrectaaeritis T contractaberitiB 0 5 inciderit.... non om. II, spatio uacuo relicto: m. 2 haec suppleuit: inciderit ab ipso apto audire non 6 audire om. II diapondi Υ1 8 apostolo II\' dirigitar Π2 9 eam Π1 12 heretici ∑ΠΥ 14 scio inquit quia T decessionem 0 16 ezargent 0 (ui)ri... 17 discipalos auppleutt m. Sin Π 18 ne om. Π1 SO sed] uerum T 23 ante Ad in S extat: Nestbores, sed deletum a m. 1, in TOv: Germanus ergo 0 24 ac om. T 24 ingemiseens II 25 degessisti II disperat. Π )

414
aogmenta quam hactenus sustinebam: quippe em praeter illas generales animae captimtates, quibus non dubito infirmos quosque pulsari extrinsecus, speciale inpedimentum salutis accedit per illam quam tenuiter uideor adtigine notitiam litterarum, in qua me ita uel instantia paedagogi uel continuae leetionie maoeranit intentio, at nUDe mens mea poeticis illis uelut infecta carminibus illas fabularum nugas historiasque bellorum, quibus a paruulo primis studiorum inbuta est rudimentis, orationis etiam tempore meditetur, psallentique uel pro peccatorum indulgentia supplicanti aut inpudens poematum memoria suggeratur aut quasi bellantium heroum ante ocnloe imago uersetur, taliumque me phantasmatum imaginatio semper inludens ita mentem meam ad supernos intuitus adspirare non patitur, ut cotidianis fletibus non possit expelli.

NESTEROS: De hac ipsa re, unde tibi purgationis maxima nascitur desperatio, eitam satis atque efficax remedium poterit oboriri, si eandem diligentiam atque instantiam, quam te in illis saecularibus studiis habuisse dixisti, ad spiritalium scripturarum uolueris lectionem meditationemque transferre. necesse est enim mentem tuam tamdiu illis carminibus occupari, quamdiu sibi alia quae intra semet ipsam recolat simili studio et adsiduitate conquirat ac pro illis infructuosis atque terrenis spiritalia ae diuina parturiat.

quae eam profunde alteque conceperit atque in illis fuerit enutrita, uel expelli priores sensim poterunt uel penitus aboleri. uacare enim cunctis cogitationibus humana mens non potest, et ideo quamdiu spiritalibus studiis non fuerit occupata, neoeese est eam illis quae pridem didicit inplicari. quamdiu enim non habuerit quo recurrat et indefessos exerceat motus, necesse est ut ad [*]( 1 actenus ∑ Π̣2Υ sustinui n, sed tinui in ras. m. 2 practer illu] prae Π, spatio uacuo relicto: praecipue coniecit Π2 2 animi O 4 accidit ∑ΥΟ adtegiase ∑ 5 pedagogi ∑ΥΟ 8 parnolo JJ1 12 fantasm. JIO 13 supernus Π1 15 nestoroe O 19 scribt. T lectione meditationem Π (sed fuisse videtur lectionẽ) 21 aliqua Πv ipsa Π1 22 hae ∑(0) 25 priora (a inras. 2 litt.) T (ad priores supple scripturae seu cogitationes) 29 defessoe Υ )

415
illa qubas ab infantia inbuta est conlabatur eaque semper reuoluat quae longo usu ae meditatione concepit.

nt ergo haec in te scientia spiritalis perpetua soliditate roboretur nec ea iam temporarie perfruaris sicut illi qui eam non suo studio,. sed aliena relatione contingunt et uelut aSrie ut ita dixerim odore percipiunt, sed ut sensibus tuis inuiscerata quodammodo et perspecta atque palpata condatur, illud omni obseruantia custodire te conuenit, ut etiamsi ea quae optime nosti forte audieris in conlatione proferri, non ex hoc quod tibi iam nota sint aspernanter fastidioseque suscipias, sed ea cordi tuo illa auiditate conmendes, qua debent desiderabilia salutis uerba uel auribus nostris indesinenter infundi uel de nostro iugiter ore proferri.

quamuis enim adhibeatur sanctarum rerum crebra narratio, numquam tamen animae sitim uerae scientiae sustinenti satietas generabit horrorem, sed ea cotidie uelut noua ac desiderata suscipiens quanto frequentius hauserit, tanto auidius uel audiet uel loquetur et confirmationem potius perceptae scientiae ex eorum repetitione quam ullum ex frequenti capiet conlatione fastidium. euidens namque est tepidae ac superbae mentis indicium, si uerborum salutarium medicinam quamuis studio nimiae adsiduitatis ingestam fastidiose neglegenterque suscipiat: anima enim quae in satietate est fanis inludit, animae autem egenti etiam amara dulcia uidentur.