De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. eadem nolint mixta iugari?
  2. An nulla est discordia. veris
  3. semperque sibi certa cohaerent,
  4. sed mens caecis obruta membris
  5. nequit oppressi luminis igne
  6. rerum tenues noscere nexus[*](?)
  7. Sed cur tanto flagrat amore
  8. veri tectas reperire notas?
  9. Scitne, quod appetit anxia nosse?
  10. Sed quis nota scire laborat?
  11. At si nescit, quid caeca petit?
  12. Quis enim quicquam nescius optet
  13. aut quis valeat nescita sequi
  14. quove inveniat? Quis reppertam
  15. queat ignarus noscere formam?
  16. An, cum mentem cerneret altam,
  17. pariter summam et singula norat?
  18. Nunc membrorum condita nube
  19. non in totum est oblita sui
    20. [*]( 6 p. supra 103,29 20 cf\'. Plat. Men. 80 d. e )[*](jMZFKE)[*](3 necessitate — eadem (116,27) exciderunt in D 10 viris P 13 discordia nulla est P<tp. 19 repperire codd. 21 notam vel notas (i.e. eaMS<M, Pctp. loborat T1 22 quid (i. cur N. s.) T cur in ras. V qui P 23 optat PE 25 quisque L* quiave ut vid. Pulman, Peip. repertam libri )
    115
  20. summamque tenet singula. perdens.