De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. melliflui canit oris Homerus,
  2. qui tamen intima viscera terrae
  3. non valet aut pelagi radiorum
  4. infirma perrumpere luce.
  5. Haud sic magni conditor orbis;
  6. huic ex alto cuncta tuenti
  7. nulla terrae mole resistunt,
  8. non nox atris nubibus obstat[*](.)
  9. Quae sint, quae fuerint veniantque,
  10. uno mentis cernit in ictu;
  11. quem, quia respicit omnia solus,
  12. verum possis dicere solem.

Tum ego: En, inquam, difficiliore rursus ambiguitate confundor.

— Quaenam, inquit, ista est? lam enim, quibus perturbere, coniecto. — Nimium, inquam, adversari ac re-!5 pugnare videtur praenoscere universa. deum et esse ullum [*]( 8 Hom. F277: \'Ηέλιός ϑ\', 8: Trttyr\' ἐϕοϱᾱͅς ϰαὶ πάντ\' ἐπαϰούεις, cf. 1109. μ 323 9 Hom. A 605: λαμπϱὸνϕάος ἠελίοιο 18 Verg. Georg. IV 393: quae sunt, quae fuerint, quae mox ventura trahuntur 20 cf Cic. Xat. deor. 11 68. III 54. Lact. Inst. II 10. Firm. Mat. De err. prof. rel. 17, 1. Mart. Cap. 74, 1 (48, 9) 22 sqq. cf. Aag. Civ. V 9-11 ) [*](PTLVDKE) [*](1 ceciderint V 2 inscientiae VE 4 adiubant T1V1DK1E2 (-bent JE\') 7 quaque P praedist. rZDiT 8 earmtMt attribuit Eng. (cf. Plan.) ΗΑΝΦΟΡΑΝ KAI ΝΑΝΤΕΠΑΚΟΙΕΗ P ἐϕοϱω̄ν . . ἐπα- ϰούων Obb. Petp. 24 pertarbere DLV1 perturbaere E perturbare rel. Peip. )

111
libertatis arbitrium.

Nam si cuncta prospicit deus neQue falli ullo modo potest, evenire necesse est, quod providentia. futurum esse praeviderit.